Κοινοτική "αλληλεγγύη"

Ο βαυαρός χριστιανοδημοκράτης ευρωβουλευτής Μάρκους Φέρμπερ, μέλος στην Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, υποστήριξε πρόσφατα ότι η ελληνική οικονομία:

"Με τη συμμετοχή της στο ευρώ η Ελλάδα δανειζόταν με ευνοϊκά επιτόκια, τα οποία θα της επέτρεπαν να εξοικονομήσει χρήματα από τα χαμηλά χρεολύσια, ώστε να μειώσει το δημόσιο χρέος της".

Και συνέχισε:

"Όμως όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις προτίμησαν να ρίξουν αυτά τα χρήματα στην κατανάλωση με αποτέλεσμα σήμερα, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα να έχει πρόβλημα. Αλλά θα πρέπει μόνη της να αντιμετωπίσει το πρόβλημα".

Και αμέσως μετά:

"Κοιτάξτε τι γίνεται στον χώρο του δολαρίου: η μεγαλύτερη αμερικανική πολιτεία, η Καλιφόρνια, είναι στα όρια της χρεοκοπίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αμφισβητεί κανείς την ύπαρξη του δολαρίου. Αντίστοιχα και στην ευρωζώνη η Ελλάδα εκπροσωπεί ένα μικρό κομμάτι του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος και από μόνη της δεν θέτει σε κίνδυνο το ευρώ. Αλλά, όπως και στην Αμερική, οι υπόλοιπες πολιτείες δεν ξεπληρώνουν τα χρέη της Καλιφόρνια, έτσι και στην Ε.Ε. τα υπόλοιπα κράτη-μέλη δεν πρόκειται να πληρώσουν τα χρέη της Ελλάδας. Η Ελλάδα μόνη της χρεώθηκε, μόνη της κατανάλωσε, πρέπει τώρα και να αποπληρώσει μόνη της".

Πολύ χαρακτηριστικά συνοψίζει ο Γερμανός ευρωβουλευτής την αντιμετώπιση της χώρας μας από την Ε.Ε. και ιδίως τη Γερμανία.

Χρειάζονται όμως ορισμένες πρόσθετες διευκρινίσεις.

1) Η αναλογία της καταχρεωμένης αμερικανικής πολιτείας αντιπροσωπεύει το 14% του συνολικού αμερικανικού ΑΕΠ ενώ η δημοσιονομικά «απαράδεκτη» χώρα μας μόλις το 3% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ.

2) Δεν έχει δίκιο ο Γερμανός ευρωβουλευτής ότι οι υπόλοιπες πολιτείες αφήνουν αβοήθητη την Καλιφόρνια διότι η αλήθεια είναι ότι δημοσιονομική βοήθεια προσφέρεται από τις ισχυρότερες πολιτείες στις ασθενέστερες.

3) Όπως και ο Ralf Atkins, αρθρογράφος των όχι και τόσο όπως ξέρουμε φιλελληνικών Finacial Times διαπιστώνει, η Ελλάδα δεν αποτελεί στην πραγματικότητα και τόσο μεγάλο πρόβλημα για την Ε.Ε. Απλώς, αφενός η μόλις 11χρονη ζωή της ευρωζώνης δεν επιτρέπει τη στοιχειώδη αλληλεγγύη στο πρόβλημα αυτού του οριακού 3% και αφετέρου οι χρηματοπιστωτικές αγορές πιέζουν ασφυκτικά, για τις δικές τους κερδοσκοπικές σκοπιμότητες, για το παραμικρό πρόβλημα που σχετίζεται με το ευρώ.