ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ

Ανήκουμε «και» εμείς στη γενιά του Πολυτεχνείου.
Θέλουμε να συνεχίσουμε όπως πορευτήκαμε ως τώρα.
Όχι σαν φάσματα και ίσκιοι, όχι σαν λέξεις ενός κειμένου, όχι σαν στολές μιας επετείου.
Χωρίς νοσταλγική αυταρέσκεια.
Με εμμονή στους στόχους εκείνης της Εξέγερσης.
Με βλέμματα που αναγνωρίζουν τη διαδρομή του καθενός και την ευθύνη του.
Με απόπειρες σπαραγμώδεις, ατελέσφορες, οραματικές.
Mέσα στο εμπειρικά αυτονόητο και στις παρυφές μιας ουσίας που διαφεύγει.
Αμήχανοι μα όχι πολυμήχανοι για μάταιες και ευτελείς νίκες.
Άτοποι και ουτοπικοί για να μη χαθεί η σκέψη και η αγωνία για τον άνθρωπο.
Διχασμένοι και ολόκληροι, ξένοι σ’ ένα τόπο που δεν παύει να μας καλεί.
Πάντα μιλώντας στον άλλο μας εαυτό γιατί κάθε πορεία στο καλύτερο θέλει δυο πόδια.

Άλλος ένας Νοέμβρης πέρασε.
Να πούμε κάτι... Τί;
Γι αυτό που υπάρχει;
Γι αυτό που συμβαίνει; Για τον πλανήτη, τον κόσμο, τον τόπο μας;
Ξέρουμε.
Μεγαλώσαμε, μάθαμε πια πολλά.
Πολυτεχνείο, Εριννύα πρώτα-πρώτα δική μας!
Εμείς, η Πόλη είναι που πρέπει να ξυπνήσουμε.
Ας μαζευτούμε!