Ο θλιβερά προφητικός τίτλος της προηγούμενης ανάρτησης δε έπρεπε να επαληθευτεί με αυτόν τον τρόπο αμέσως κιόλας την επόμενη μέρα. Ας μην προσθέσω όμως κάτι άλλο γιατί τα δάκρυα και ο θρήνος περίσσεψαν πια για τον Αλέξη. Ας τιμηθεί η μνήμη του με τα σωστά διδάγματα.
Το δολοφονικό αυτό χέρι δεν το όπλισε απλώς η αστυνομοκρατία των Εξαρχείων και είναι λάθος να μείνει κανείς εκεί. Δεν το όπλισε μόνο το φαύλο και ανάλγητο κράτος (των εξυπνάκηδων και των κομπιναδόρων πολιτικάντηδων) που θυμάται τους νόμους μόνο σε βάρος των απεργών, των σπουδαστών και των κινημάτων.
Το όπλισε, δυστυχώς, η πανουργία μιας ιστορικής στιγμής για να υπογραμμιστεί το ασυγχώρητο και απροχώρητο των συνθηκών. Αυτός ο πυροβολισμός δεν ήταν «ανόητος» για μας αλλά μόνο για τους ηθικούς αυτουργούς του, γιατί χάλασε τα σχέδια των επιδέξιων χειρισμών της οικονομικής και πολιτικής κρίσης. Σε μια στιγμή που οι τράπεζες έπαιζαν το χαρτί τους και το Βατοπέδι κατέληγε σε μια παρτίδα κοινοβουλευτικού πόκερ, ένας ηλίθιος «μπάτσος» τα «θαλάσσωσε».
Δεν είναι ο μεμονωμένος φονιάς-μπάτσος που εκπροσωπεί την ουσία της κρατικής βίας, μολονότι ο σκηνοθέτης ευθύνεται για το πώς κινούνται οι κομπάρσοι, αλλά η οργανωμένη μορφή της και κυρίως εκείνη που έχει εξαϋλωθεί και μετουσιωθεί σε πολιτική χειραγώγηση. Πότε λοιπόν θα καταλάβουν οι δεξιοτέχνες της χειραγώγησης, οι ευφυείς διαχειριστές της κρίσης και της σήψης ότι η βλακεία παραστέκει στην αγαθότητα;
Φυλαχτείτε! Από εμάς, τους βλάκες θα τη βρείτε!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου