1
Φεβρουαρίου 2019
Ισπανός
συγγραφέας, ιδιαίτερα σεμνός (ο ίδιος
αυτοπαρουσιάζεται με κλονισμένη
αυτοπεποίθηση από την κακή υποδοχή του
πρώτου βιβλίου του από τους κριτικούς
και το κοινό) συναντά τυχαία στη Βαρκελώνη
έναν Χιλιανό συνάδελφό του, ο οποίος,
πολύ εγκάρδια, σπεύδει να τον πληροφορήσει
ότι αγόρασε το βιβλίο του και ότι του
άρεσε πολύ. "Α, ώστε εσύ ήσουν..."
απαντά ο Ισπανός.
*
Εδώ
και δεκαετίες η πολιτική ανάλυση των
κοινωνικών κινημάτων χρησιμοποιεί
θεατρικούς όρους, όπως "ρεπερτόριο"
ή "βεστιάριο". Κάθε κίνημα είναι
και μια σκηνοθεσία χωρίς όμως σκηνοθέτη.
Οι ιδέες στην αρχή ρίχνονται αυθόρμητα,
πρωτοβουλιακά, μετά διαδίδονται
αστραπιαία, επιβάλλονται, καθιερώνονται
και στο τέλος καταντούν "βέκια σκόλα".
Τα ζήσαμε όλοι αυτά. Θυμόμαστε π.χ. τα
κόκκινα φουλάρια να τα φορούν οι νεολαίοι
της Κομσομόλ. Τώρα "φουλάρ ρουζ"
φορούν οι υποστηρικτές του Μακρόν ως
αντίδραση στις παρατεταμένες ταραχές
των "κίτρινων γιλέκων". Όταν η
Γαλλία κάνει ενδυματολογικές προτάσεις
να τις προσέχουμε. Γίνονται μόδα. Είναι
εξάλλου συνηθισμένο στη μόδα το
ξαναφορεμένο ρούχο.
6
Φεβρουαρίου 2019
Όποιο
σώφρονα άνθρωπο ρωτήσεις ποια είναι η
καλύτερη εξωτερική πολιτική για ένα
κράτος θα σου απαντήσει: "πραγματιστική".
Και στη λαϊκή που πηγαίνω την Τρίτη το
ίδιο λένε. Κι ας μην ξέρουν τη θεωρία.
Δε χρειάζεται να έχουν διαβάσει Μιλ,
Τζέιμς, Πιρς, Ντιούι για να αντιλαμβάνονται
δυο πραγματάκια. Πρώτον, για να καταλάβω
τι εννοείς πρέπει να δω το πρακτικό του
αποτέλεσμα για μένα. Δεύτερον, γιατί να
απορρίψω ως εσφαλμένο κάτι που είναι
καλό και χρήσιμο για μένα; Λοιπόν, ποια
καλά, χρήσιμα, πρακτικά αποτελέσματα
θα προκύψουν από τη χθεσινή επίσκεψη
του Έλληνα πρωθυπουργού στον Ερντογάν;
*
Διαπιστώνει
φυσικά το αυτονόητο ο Απόστολος Δοξιάδης,
περί του απολύτως νόμιμου της παραμονής
των οκτώ Τούρκων αξιωματικών στην
Ελλάδα, αφού ο Άρειος Πάγος και το
Συμβούλιο της Επικρατείας, έχουν
αποφανθεί ότι δεν υφίστανται λόγοι να
εκδοθούν. Οπότε, ανακαλύπτει ο Δοξιάδης,
η πρόσφατη επικήρυξή τους από τον
Ερντογάν εμπίπτει (για το δικό μας
δίκαιο) στο 186 του Ποινικού Κώδικα περί
"πρόκλησης και προσφοράς για την
τέλεση εγκλήματος". Αν οι οκτώ να
φύγουν από την Ελλάδα θα είναι μόνο με
εγκληματική πράξη, και μάλιστα
κακουργηματική ! Πνευματώδης η διαπίστωση
(αλίμονο) αλλά φοβούμαι δικολαβίστικη
για την κρεατομηχανή της εξουσίας.
7
Φεβρουαρίου 2019
Οι
ισχυρές χώρες και πολύ περισσότερο οι
μεγάλες δυνάμεις το διακηρύσσουν πάντα
ανοιχτά: "Η εξωτερική μας πολιτική
έχει την πρωτοκαθεδρία και αυτή καθορίζει
την εσωτερική". Εύλογο, δε χρειάζεται
ανάλυση. Οι μικρές, αδύναμες και
εξαρτημένες οικονομικά και στρατηγικά
χώρες συγκαλύπτουν τους εξωτερικούς
καθορισμούς είτε μέσω κάποιας εθνικιστικής
ρητορείας είτε ενός αυτάρεσκου
διπλωματικού business as usual. Αλλά η αλήθεια
ανιχνεύεται μόνο μέσω των πολύπλοκων
παιγνίων των ισχυρών βουλήσεων. Ενίοτε,
ιστορικών περιστάσεων επιτρεπόντων,
μια ικανή ηγεσία μικρής χώρας, ισχυρή
κοινοβουλευτικά και με τη σχετική τύχη,
μπορεί να πετύχει σημαντικές εθνικές
νίκες.
*
Έλα
κι εσύ τώρα που βραδιάζει κυρ Λοχαγέ,
Τομπία Χιούμ να με συντροφέψεις. Που
για να βγάλεις ένα μεροκάματο περνούσες
από δεκάδες μάχες. Παπάδων, πολιτικών
και αστόχαστων μονομάχων. Παίξε τη
γλυκιά σου λυροβιόλα όπως μόνο εσύ
ξέρεις. Ο Κόμης του Πέμπροκ, ο χορηγός
του Σαίξπηρ σε βοηθούσε, μα πώς να ζήσεις
μ' αυτή τη μουσική εσύ. "Ταμπάκο -
ταμπάκο, τραγούδησε γλυκά και... Ταμπάκο
- ταμπάκο είσαι σαν την αγάπη, θα στ'
αποδείξω, θα δεις".
8
Φεβρουαρίου 2019
Κομοδέσιο
του βαποριού. Εκεί που θα κοιτάξεις
κάπως να βολευτείς όταν από κάτω η
τρικυμία δεν καταλαβαίνει τις προσευχές
σου. Accommodation ονομάζει ο Philippe Burrin το
οδυνηρό για τις μνήμες των Γάλλων
καθεστώς του Vichy. Compromis... Uzlaşma!
Η
εξουθένωση της βούλησης, να παίρνεις
αυτό που σου δίνει ο νικητής γιατί κάθε
άρνηση σε πηγαίνει στο χειρότερο. Take it
or leave it. "Αν δεν συμβιβαζόμασταν οι
Γερμανοί θα έκλειναν τα σχολεία μας, τα
θέατρά μας, τις εφημερίδες μας. Όπως
έκαναν στην Πολωνία", βάζει τους
Γάλλους να λένε ο Burrin. Accommodation... προσαρμογή.
Πόσο απλή και λαμπερή γίνεται η αλήθεια
και πόσο θάλλει η βούληση μετά τη Νίκη
!
9
Φεβρουαρίου 2019
Ο
ίδιος ο Χόρχε Χιορντάνι, ο μαρξιστής
οικονομολόγος στον οποίο ο Τσάβες είχε
εμπιστευθεί τον οικονομικό σχεδιασμό
της χώρας, είχε αγανακτήσει με την
κατάσταση στη Βενεζουέλα ήδη από το
2014 και έλεγε χαρακτηριστικά, "όταν
το θερμόμετρο δείχνει ότι έχουμε 40
πυρετό δε σπάμε το θερμόμετρο".
Αναγνώριζε επίσης ότι δεν ήταν τόσο
καταστροφική καθεαυτή η εξάρτηση του
μπολιβάρ από το δολάριο όσο η διαφθορά
του κρατικού μηχανισμού και το όργιο
της μαύρης αγοράς συναλλάγματος. Η
ανακάλυψη από τις αμερικανικές μυστικές
υπηρεσίες ότι ο Μαδούρο οργάνωνε με
άκρα μυστικότητα τη μετάβαση στο petro,
ένα κρυπτονόμισμα με εγγύηση τα πετρέλαια,
ήταν, πιθανότατα, η σταγόνα που ξεχύλισε
το ποτήρι.
*
Ένας
άνθρωπος που δεν πρόλαβε για μια βδομάδα
να γιορτάσει τα 96 του χρόνια ήταν ο Πήτερ
Ντράκερ, γνωστός κυρίως ως "γκουρού"
του σύγχρονου μάνατζμεντ. Μολονότι
γόνος μεσοαστικής αυστριακής οικογένειας,
με προσωπικότητες μέσα στο σπίτι του
όπως ο Σουμπέτερ, προσωπικός φίλος του
πατέρα του ή ο θείος του, ο Χανς Κέλσεν,
όταν τελείωσε τις γυμνασιακές του
σπουδές έψαξε δουλειά στη Γερμανία, στο
Αμβούργο, μετά στη Φραγκφούρτη, όπου
σπούδασε, λίγο αργότερα στο Λονδίνο και
τέλος, μόνιμα, στις ΗΠΑ. Είχε πάντα επαφή
με τον κόσμο της εργασίας, τους "μαζικούς
χώρους δουλειάς" (όπως λέγαμε κάποτε).
Μια φράση του μόνο συνοψίζει την αξία
του: "Όταν οι άλλοι συνάδελφοί μου
οικονομολόγοι έβλεπαν μόνο κεφάλαια
και εμπορεύματα εγώ έβλεπα μόνο
ανθρώπους".
11
Φεβρουαρίου 2019
Οι
πολυεκατομμυριούχοι την κοπανάνε από
τη χώρα τους μόλις μυριστούν τα δύσκολα.
Αυτό συμβαίνει σταθερά τα τελευταία
χρόνια με τις περιπτώσεις της Βενεζουέλας,
της Τουρκίας, της Ινδίας, της Ρωσίας και
της Βρετανίας. Αντίστοιχα και στη Γαλλία
των ασήκωτων φόρων. Στις ΗΠΑ, από τα
πέντε εκατομμύρια εκατομμυριούχων
εγκατέλειψαν τη χώρα λόγω Τραμπ μόλις
9.000. Προς τα πού πηγαίνουν οι άνθρωποι
με τις αξιοζήλευτες σκοτούρες; Προς
φορολογικούς παραδείσους και περιβάλλοντα
ασφαλέστερα. Πάνε Καναδά, Αυστραλία και
Αραβικά Εμιράτα. Αυτά τα λένε οι
κυριακάτικοι Τάιμς της Νέας Υόρκης...
*
Ποιος
είναι τελικά ο Απατεώνας; Λάθος νομίζεις
τόσο εύκολο να τον βρεις... Οι πιο πολλοί
κατηγορούν τον πολιτικό. Ουκ ολίγοι τον
τραπεζίτη. Άλλοι τον φοροφυγά επιχειρηματία,
τον διεφθαρμένο δημόσιο υπάλληλο, τον
έμπορο μαϊμούδων. Μήπως είναι ο ένας ή
και οι δυο σύζυγοι; Κι ο λογοκλόπος
γραφιάς, ο γιατρός με το φακελάκι, ο
ασυνείδητος λειτουργός της δικαιοσύνης;
Αλλά υπάρχουν και οι αισιόδοξοι Διώκτες
του Απατεώνα. Ξεχωριστή περίπτωση ο
Χαβιέρ Θέρκας. Βρίσκει πάντα, με
φιλισταϊκή, ισπανικά ιεροεξεταστική
μεθοδικότητα και αρωγούς την Ιστορία
και την Αφήγηση το κρυμμένο νήμα! Εμένα
μου φαίνεται επικίνδυνα ανόητη αυτή η
προδιάθεση. Σε κοιμίζει ο κύριος Ανακριτής
ότι είναι με το μέρος σου, Πρόβατο ! Για
να μην αναδείξεις ποτέ τον Απατεώνα που
κρύβεις μέσα σου!
12
Φεβρουαρίου 2019
Η
45 ημερών εγγονή μου πεινάει ακατάπαυστα
και ψάχνει μανιωδώς να θηλάσει.
Εντυπωσιάζομαι:
“Τι καίει ρε Αλέξη αυτή;”
Αλέξης:
“Βυζίνη”. Γι αυτό θέλει να έχει κοντά
της το ...βυζινάδικο !”
13
Φεβρουαρίου 2019
Κάποιος
φίλος θυμήθηκε πρόσφατα τον Μπίσμαρκ
και τη συμβολή του στην αναγέννηση της
Γερμανίας. Να μην ξεχνάμε, είχε προηγηθεί
μια σκληρή ήττα της Γαλλίας, πολεμικές
αποζημιώσεις προς τη Γερμανία, η απώλεια
της Αλσατίας και της Λωρραίνης και στο
Παρίσι ένα τρεμάμενο καθεστώς, του
Θιέρσου, το οποίο, στη λήξη αυτού άδοξου
πολέμου, εκτόνωσε την καχεξία της
γαλλικής άρχουσας τάξης καταστέλοντας
στο αίμα την Κομμούνα του 1870. Από την
άλλη, σήμερα, οι Γάλλοι ιστορικοί μπορούν
να μιλήσουν με λιγότερη ντροπή για το
ότι, π.χ. εκείνη η ήττα προκάλεσε μια
μαζική ζήτηση, ιδίως των "μορφωμένων"
Γάλλων για εκμάθηση της γερμανικής
γλώσσας. Τα ίδια και μετά την ήττα του
1940. Όπως ισχυρίζεται ο Burrin, οι εγγραφές
τους στις σχολές γερμανικής γλώσσας
αυξήθηκαν μετά την Κατοχή κατά 800% !
14
Φεβρουαρίου 2019
Όχι,
πείτε μου αν ήταν τυχαίο. Η μεσαιωνική
κωμόπολη Νταχάου, ούτε 20 χλμ. από το
Μόναχο, αποτέλεσε για ένα τέταρτο του
αιώνα, από το 1888-1914, πραγματική αποικία
καλλιτεχνών, κυρίως ζωγράφων. Τι ήταν
να εγκατασταθεί εκεί ο Άντολφ Χέλτζελ!
Ακολούθησαν οι Λούνβιχ Ντιλ, Άρθουρ
Λανγκάμερ, Καρλ Σπίτσβεγκ, Κρίστιαν
Μόργκενστερν, Βίλχελμ φον Ντίεζ, Σλάιχ
ο Πρεσβύτερος, Φριτς φον Ούντε, κ.ά. Έτσι
δημιουργήθηκε η λεγόμενη "Σχολή του
Νέου Νταχάου". Ο Πρώτος Πόλεμος
αποτράβηξε σχεδόν όλους τους καλλιτέχνες
ενώ η παρακμή της τοπιογραφίας αποτέλειωσε
την αίγλη της Σχολής. Μετά ήρθε η φρίκη.
Έγινε εκεί το πρώτο στρατόπεδο
συγκέντρωσης, το 1933. Ας θυμόμαστε και
το παλιό "Νέο Νταχάου" !
15
Φεβρουαρίου 2019
Προς
τα τέλη του '70, χωρίς να προκαλείται
ανησυχία για το πού πάνε διεθνώς τα
πράγματα και αρκετά χρόνια πριν την
τυπική κατάρρευση του "υπαρκτού"
σοσιαλισμού (διότι η ουσιαστική είχε
συμβεί πολύ-πολύ νωρίτερα) είχε ήδη
καταρρεύσει μια μικρή επιτυχία της
τυπικής "διεθνούς δημοκρατίας".
Κάθε φιλελεύθερος δημοκράτης έβλεπε
με κάποια συμπάθεια την ενίσχυση του
ρόλου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ
και την όλη κίνηση που άκουγε στο
συνθηματικό Νέα Διεθνής Οικονομική
Τάξη. Συμβολική κορύφωση αυτής της
ωραίας ατμόσφαιρας ήταν η Διακήρυξη
Μπραντ του 1979, ενώ έπνεαν ακόμη ισχυροί
ψυχροπολεμικοί άνεμοι και ο ανταγωνισμός
των δύο υπερδυνάμεων βρισκόταν στο
στάδιο της απελπισίας. Στη δεκαετία του
'80 οι χώρες με όπλα και χρήμα είχαν
μετατρέψει τη "διεθνή δημοκρατία"
σε αερολογία.
16
Φεβρουαρίου 2019
Μάλλον
ακόμα θα διανέμεται σε σχολές του ΕΚΠΑ
σύγγραμμα του καθηγητή Π.Β., εκδοθέν από
τον οίκο "Να-μας-Ζήση" στο οποίο,
στη σελίδα 216, αλλάζει φύλο ο Βρετανός
ιστορικός, καθηγητής πολιτικής θεωρίας
και μελετητής του φαινομένου του
εθνικισμού Elie Kedourie. Πού να το αποδώσω;
Ότι το όνομα Elie τον έφαγε και βαφτίστηκε
Έλλη ; Στο δαίμονα του τυπογραφείου;
(Είναι και σε velvet 110 γραμμαρίων το πόνημα
των 500 σελίδων και δεν αποσύρεται για
τέτοια λαθάκια !) Θα φροντίζει άραγε ο
διδάσκων να διορθώνει από την έδρα το
λάθος του βιβλίου του; Πιθανότατα ναι.
Κι αν όχι; Τον έχει ειδοποιήσει κάποιος;
Καλοπροαίρετα άγχη που έχω κι εγώ
σαββατιάτικα...
*
Γύρισα
με περίσκεψη μεγαλύτερη από εκείνη με
την ξεκίνησα για την παρουσίαση του
βιβλίου των εκδόσεων "Αρμός" με
τίτλο: "Ο ελληνικός εμφύλιος: Μια
ψυχαναλυτική προσέγγιση", έκδοση
2019. Συγγραφείς του συλλογικού τόμου οι
Δημήτρης Αναστασόπουλος, Ιωάννης
Βαρτζόπουλος, Χρυσή Γιαννουλάκη, Κώστας
Ζέρβας, Νίκος Λαμνίδης, Αντώνης Λιάκος,
Αντώνης Παπαρίζος, Τάσος Σακελλαρόπουλος,
Στέλιος Στυλιανίδης, Παύλος Τσίμας.
Εισηγητής της σημερινής βιβλιοπαρουσίασης
ο Γιάννης Βαρτζόπουλος και ομιλητές ο
ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος,
ο ψυχαναλυτής Φώτης Μπόμπος και ο
πολιτικός επιστήμων από τα πανεπιστήμια
του Γέιλ και της Οξφόρδης Στάθης Καλύβας.
Στην εκδήλωση προσήλθε κόσμος πολύς.
Κατάμεστες αμφότερες οι αίθουσες της
Φιλεκπαιδευτικής. Εύλογο... Από την άποψη
αυτή, εμπορικά, η έκδοση μάλλον θα είναι
επιτυχημένη. Αλλά αφού δεν έχω ακόμη
αγοράσει το βιβλίο, δεν μπορώ να εκφέρω
γνώμη για το περιεχόμενο του. Θα περιοριστώ
μόνο να διατυπώσω μια πρώτη απορία μου,
με βάση και τις σημερινές εισηγήσεις
που άκουσα. Πώς είναι δυνατόν το σχετικά
ανεπαρκές παρατιθέμενο κλινικό υλικό
των ολιγάριθμων "ασθενών", το υλικό
δηλαδή του βιβλίου, να έχει οδηγήσει
τους κυρίους Βαρτζόπουλο, Σαββόπουλο
και Μπόμπο (που εκπροσώπησαν την
ψυχανάλυση) σε τόσο οριστικοποιημένες
και ρητορικά έτοιμες εκ των προτέρων
αποφάνσεις για ένα φαινόμενο τόσο
πολύπλοκο όπως ο Εμφύλιος; Φαινόμενο
το οποίο ακόμη η "μακροσκοπική"
ιστορική και κοινωνική έρευνα δεν έχουν
εξαντλήσει (για να μην πούμε πλευρές
του δεν έχουν ούτε καν θίξει); Μένει να
διαβάσω το βιβλίο και να επανέλθω
σοφότερος.
17
Φεβρουαρίου 2019
Η
οικονομική βία αποτέλεσε μετά τον Β' Π.
Πόλεμο σημαντικότατο εργαλείο στις
διεθνείς σχέσεις και την εξωτερική
πολιτική. Αναφέρομαι στις διάφορες
οικονομικές κυρώσεις, μονομερείς ή
πολυμερείς που επιβάλλονται κατά
συγκεκριμένων κρατών. Η αποτελεσματικότητά
τους έχει συχνά αμφισβητηθεί. Αν υποτεθεί
σχετικά εύκολη η μέτρηση της ζημιάς
π.χ. στο ΑΕΠ, πόσο μπορούν να εκτιμηθούν
οι μακροχρόνιες συνέπειες στην
καθημερινότητα της βαλλόμενης χώρας;
Πόσο επίσης πιθανός μπορεί να θεωρείται
ο συσχετισμός μεταξύ οικονομικού
πλήγματος και πολιτικής μεταβολής;
Βέβαια, το γραμμάτιο είναι προτιμότερο
του ξίφους. Απ' την άλλη, όταν φυλλομετρώ
τους πολυσέλιδους καταλόγους του
αμερικανικού Υπουργείου Οικονομικών
με τους χιλιάδες στόχους (πρόσωπα,
οντότητες) μειδιώ. Μοιάζουν με λίστες
υπηρεσιών ασφαλείας και όχι οικονομικού
υπουργείου μεγάλης χώρας.
18
Φεβρουαρίου 2019
Με
την ιστορία του επερχόμενου νέου "νόμου
Κατσέλη" θυμηθήκαμε και τον δείκτη
"εύλογων δαπανών διαβίωσης" (ΕΔΔ),
της ΕΛΣΤΑΤ και της EUROSTAT, όπως εισήχθη
το 2012 και επικαιροποιείται έκτοτε, με
τον οποίο έχουμε μια εκτίμηση των μέσων
αναγκαίων δαπανών που απαιτούνται για
την ανθρώπινη δια(επι)βίωση. Χωρίς να
μπούμε στην ανάλυση των 4 ομάδων δαπανών,
αλλά συγκεντρωτικά και αφού έχουν
αφαιρεθεί οι οφειλόμενοι φόροι,
εξυπηρέτηση δανείων και ασφαλιστικές
εισφορές, δηλαδή με βάση το "διάμεσο
καθαρό εισόδημα" βλέπω ότι μια
οικογένεια με ένα παιδί επιβιώνει
ετησίως με 10.274 €,
το
ζευγάρι 8.562 €,
το
άτομο 5.708 €.
Όριο
φτώχειας για το άτομο τα 5.708, για το
ζευγάρι τα 8.562 και για την οικογένεια
με ένα παιδί 10.274 €.
Τα
ποσά αυτά με στοιχεία 2013. Τώρα έχουν
αναπροσαρμοστεί 6-7% προς τα πάνω.
20
Φεβρουαρίου 2019
Εμπρός,
έμπειροι νομοπαρασκευαστές μου, ετοιμάστε
μια διασταλτική ερμηνεία του άρθρου 2
του ν. 1650/86, όπου υπάρχουν οι θεμελιώδεις
ορισμοί περί του τι είναι ρύπος, τι είναι
μόλυνση και ιδίως τι είναι υποβάθμιση
και πώς ορίζεται η έννοια "τοπίο".
Ιδίως σ' αυτό το τελευταίο υπάρχει, ως
πυρήνας της σημασίας "τοπίο", η
έννοια της "οπτικής εμπειρίας".
Αξιοποιείστε αυτό τον έξοχο νόμο, του
1986 επαναλαμβάνω, αρχίστε από την έννοια
της αξίας που έχει η έννοια "Τοπίο"
στο εξωτερικό περιβάλλον και διαστείλετέ
την και προς εσωτερικά τοπία... Της Βουλής
για παράδειγμα ή των εικόνων που μπορεί
να επιτρέπει η δημόσια επικοινωνία. Κι
εσύ ακόμα Εσουρού μου τι κάθεσαι κι
ανέχεσαι;
21
Φεβρουαρίου 2019
Ποια
θα είναι τα αρνητικά ή θετικά αποτελέσματα
από τα νέα επιχειρηματικά συμφέροντα
που δημιουργήθηκαν κατά την τετραετία
του ΣΥΡΙΖΑ; Για τα δημόσια έργα ας
σημειωθεί ότι: α) Όποιες επιχειρήσεις
μείωσαν το μερίδιό τους στα εγχώρια
έργα λόγω της ...πολιτικής τους
ακαταλληλότητας έγιναν, διότι μπορούσαν,
ακόμη περισσότερο εξωστρεφείς, ανοίχτηκαν
περισσότερο στη διεθνή αγορά και κάλυψαν
τη χασούρα. β) Οι νέες, οι ...πολιτικά
κατάλληλες, που δημιουργήθηκαν ad hoc στην
τετραετία για δημόσια έργα (και
γιγαντώθηκαν ταχύτατα, μασαλά τους),
πήραν αυτό το κομμάτι της πίτας. Την
αξιολόγηση θα την κάνουν εκείνοι που
τα χρηματοδότησαν, οι πολίτες.
*
Ένας
απατεώνας μπορεί να λέει και πολλές
αλήθειες. Αλλά πόσο μπορεί να μας κάνει
να αμφιβάλλουμε ένας ακραία έντιμος
και φιλαλήθης - και ποιος άλλος από τον
Καντ; Το ανέκδοτο μας το έμαθε ο De Quincey
στη "Δολοφονία ως μία εκ των Καλών
Τεχνών" και το υπενθύμισε ο Θέρκας.
Η φιλαλήθεια στον Καντ έφτανε στο απόγειο
της κατηγορικής προσταγής. "Αν ένας
δολοφόνος κυνηγά να σκοτώσει τον καλύτερο
φίλο μου κι εκείνος έρθει να κρυφτεί
στο σπίτι μου θα τον δεχτώ. Αλλά αν μου
χτυπήσει την πόρτα ο δολοφόνος και με
ρωτήσει μήπως ο φίλος μου είναι μέσα
δεν μπορώ να πω ψέματα, θα πω την αλήθεια."
Άραγε θα το έκανε όντως ή ήθελε κάποια
στιγμή, στην προχωρημένη ηλικία του, να
δηλώσει ότι επιτέλους δικαιούται και
να αστειεύεται;
22
Φεβρουαρίου 2019
Ο
μεγάλος μου ο γιος,
ο
μουσικός,
κείνο
το βράδι που τον δέχτηκα
μου
'κανε ζόρικη ζημιά
που
μ' έβαλε και μπλέχτηκα
με
μια βιόλα ντα γκάμπα.
Κι
όσο να στρώσει η δοξαριά
να
'σου, με πιάνει κράμπα.
Στα
γέρικά μου γόνατα
πάλλεται
το κορμί της.
Της
νιότης σου, λέει, όλα φώναχ' τα.
Έρωτας
η ψυχή της...
24
Φεβρουαρίου 2019
Άραγε
επιδρά σε έναν επαναστατημένο, ακραία
ριζοσπαστικό χαρακτήρα η θητεία του σε
ένα ανώτατο όργανο της εκτελεστικής
εξουσίας; Τον αλλοιώνει; Αν, ας πούμε
έχει διατελέσει υπουργός; Ακούω όλοι
σπεύδουν να φωνάξουν, "εξαρτάται".
Αν όμως ξαναρωτήσω προσθέτοντας στον
ίδιο προηγούμενο χαρακτήρα και τα
"σεχταριστής" και "εξωκοινοβουλευτικών
πεποιθήσεων"; Βλέπω όλους να
κοντοστέκονται. Αν προσθέσω υπουργός
σε μια ασταθή και μεταβατική κυβέρνηση;
Περίπτωση μελέτης βρίσκω την επονομαζόμενη
"Λέαινα", τη Φεδερίκα Μοντσένυ,
εμβληματική μορφή της ισπανικής
ελευθεριακής ορθοδοξίας και in pectore
ηγέτιδας του μεταφρανκικού αναρχισμού.
Πώς της έκατσε και ανέλαβε Υπουργός
Υγείας στην κυβέρνηση των δημοκρατικών
δυνάμεων το 1936; Πολλά χρόνια αργότερα,
το 1977 όταν η ισπανική αναρχοσυνδικαλιστική
συνομοσπονδία CNT ήθελε, μετά από δεκαετίες
στο γύψο, να πάρει μέρος στις βουλευτικές
εκλογές η γριά λιονταρίνα - π. υπουργίνα
έγινε έξαλλη για τη "σπάταλη και
ανούσια", όπως έλεγε, ιδέα να εκλεγεί
ένας ψωρο-βουλευτάκος ! Ο σεχταρισμός
ήταν πάντα μια υπόθεση για κοκέτες !
25
Φεβρουαρίου 2019
Περί
χυδαιότητας και ψευδολογιών δύο γρήγορα.
Για το πρώτο: Μου έρχεται πάντα στο νου
η ευθύβολη ρήση ενός Αμερικανού ανώτατου
δικαστή, του Byron White. "Δυσκολεύομαι να
ορίσω τη χυδαιότητα αλλά την αναγνωρίζω
αμέσως μόλις τη δω μπροστά μου". Και
για το δεύτερο: Η επιτυχία της διασποράς
ψευδών ειδήσεων δεν είναι τόσο ότι στο
τέλος καταφέρνει να προκαλέσει αμφιβολίες
στο κοινό που απευθύνεται, όσο στο ότι
μετατρέπει το κόστος αποκατάστασης της
αλήθειας τόσο ασύμφορο και γελοίο ώστε
να αποδυναμώνει τη σημασία της προσπάθειας.
Έτσι η αλήθεια υποχρεώνεται σε catenaccio.
26
Φεβρουαρίου 2019
Από
τη ναφθαλίνη κι εγώ Κώστα. Όλα τα
κομμουνιστικά κόμματα εξουσίας
αντιμετώπιζαν δυσκολίες με το εθνικό
ζήτημα. Τα έθνη ήταν κόκκαλα στο λαιμό
της προλεταριακής ορθοδοξίας. ΕΣΣΔ και
Κίνα όμως, ως πολύ ισχυρές χώρες με
εξωτερική πολιτική μεγάλης εμβέλειας
έβρισκαν βολικό να χρησιμοποιούν τα
έθνη με τη "στρατηγική" έννοια
(κατά Γ. Κόνορ). Οι εθνικοοαπελευθερωτικοί
- αντιαποικιοκρατικοί αγώνες
χρησιμοποιήθηκαν ως γεωστρατηγικές
πολιτικές εξασθένησης της καπιταλιστικής
Δύσης. Αρκούσε ο εθνικισμός να στρέφεται
μόνο κατά των ΗΠΑ και ήταν ευπρόσδεκτος.
Σε κάποιες περιπτώσεις, εμφανιζόταν
και η εκδοχή του εθνομαρξισμού. Ο Εμβέρ
Χότζα και το Κόμμα Εργασίας αποτέλεσαν
ένα μικρό ευρωπαϊκό τσελεμεντέ
μαρξιστικο-λενινιστικού και ταυτόχρονα
εθνικιστικού απομονωτισμού.
*
Κάθε
σύστημα που παράγει εύκολους τρόπους
σκέψης για τον εντοπισμό, την υπόδειξη
και την καταδίκη του "Φταίχτη"
εγκυμονεί την αλλοφοβία και το φασισμό.
Ουδεμία σχέση ο φταίχτης με τον
"αποδιοπομπαίο τράγο" και τη
λειτουργία του, όπως τη φανέρωσε ο
Λεβινάς, όπου έχουμε τον Ένα και μοναδικό
να θυσιάζεται για να άρει την κρίσιμη
στιγμή τις αμαρτίες του πλήθους. Οι
φταίχτες προτιμούν να αποδέχονται
καρτερικά μια απροσδιόριστη, έρπουσα
και διαρκώς ανεκδίκαστη απαξία. Το ίδιο
προτιμούν γι' αυτούς και οι ενάρετοι.
Ξέρουν ότι οι φταίχτες είναι τόσο πολλοί
ώστε οι "καθάρσεις" θα παρέπεμπαν
στη φρίκη των πογκρόμ και σε εμφύλιους
σπαραγμούς. Οπότε άπαντες προτιμούν να
συνάδουν το "Όλοι μαζί τα φάγαμε".
27
Φεβρουαρίου 2019
Επειδή
αύριο είναι της κρεατοφαγίας. Στο 41-Β
της οδού Βελισσαρίου στην Ξάνθη εδρεύει
το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πιστοποίησης Halal,
το “HALAL -GR”, ένας θρησκευτικά αναγνωρισμένος
οργανισμός πιστοποίησης του halal στην
Ελλάδα. Εμείς όταν λέμε "χαλάλι"
εννοούμε "το αξίζει" και όταν λέμε
"χαράμι" εννοούμε "δεν το αξίζει".
Η αραβική αυτή λέξη όμως αποτελεί
ιερονομική έννοια της σαρία και σημαίνει
το αποδεκτό, ενώ χαράμ σημαίνει το
απαγορευμένο. Πλην του απαγορευμένου
χοιρινού όλα τα υπόλοιπα είδη κρέατος
που καταναλώνουν οι μουσουλμάνοι στη
χώρα μας σωστό είναι να διατίθενται με
την επεξεργασία που προβλέπουν οι
κανόνες του Ισλάμ. Γνωστή ελληνική
εταιρεία πουλερικών διαθέτει και
προϊόντα με πιστοποίηση halal.
28
Φεβρουαρίου 2019
Μου
το θύμισε το απολαυστικότατο ανέκδοτο
αυτοβιογραφικό βιβλίο που μου εμπιστεύθηκε
η Βέργω. Η ιστορία με τη ντομάτα. Στις
αρχές του '60, στο φεστιβάλ της Επιδαύρου
οι ηθοποιοί έμεναν -πού αλλού, στο
Λυγουριό. Η μεταφορά των ηθοποιών για
τις πρόβες γινόταν με ένα παλιό
πεισματάρικο λεωφορείο του Εθνικού, τη
θρυλική "Μαρμάρω", που οδηγούσε ο
Σούλης (αν θυμάμαι καλά το όνομά του).
Άκουγα την ίδια ιστορία, μικρός τότε,
κάθε φορά που η Μαρμάρω ...κόλωνε στις
ανηφόρες κι έβγαζε καπνούς: ότι ο Σούλης
τη γιάτρευε με μια ντομάτα που έριχνε
στο αναβράζον ψυγείο της. Και δεν το
πίστευα. Με όσα αφηγείται για τα παιδικά
της χρόνια και τις αναβάσεις στο Καπέσοβο
η Βέργω, να 'σου ξανά η ντομάτα ! Κι εκεί
το ίδιο γιατρικό για τις ασθμαίνουσες
σακαράκες ! Μύθος ή υπάρχει κάποιος
μηχανικός στην παρέα να βοηθήσει ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου