1
Μαρτίου 2019
Μια
άλλη ξεκαρδιστική παθολογία της εποχής
του '60 μου θύμισε η Βέργω με το ωραιότατο
ανέκδοτο βιβλίο της στο οποίο περιγράφει
τις ζαλάδες και τους εμετούς μέσα στα
αυτοκίνητα (ιδίως στα υπεραστικά
λεωφορεία), τις δραμαμίνες και τις
χάρτινες σακούλες. Ε, και σήμερα υποφέρουν
και ζαλίζονται κάποιοι. Αλλά δεν ακούω
κάθε τόσο μια γιαγιά (και, ωχ, ανήκω κι
εγώ πλέον στην τάξη των παππούδων και
γιαγιάδων...) να χαπακώνεται με δραμαμίνες
για να πάει από τα Πατήσια στα Χαυτεία.
Η δραστική ουσία διμενιδρυνάτη βεβαίως
ζει και βασιλεύει, μα, έχουν γίνει νέα
εμπορικά σκευάσματα της μόδας και νέοι,
πιο ...τρέντι λόγοι για την παίρνει
κανείς.
2
Μαρτίου 2019
Το
1979 το ΑΕΠ της Κίνας ήταν μικρότερο από
εκείνο της Ελλάδας του 2018. Σήμερα ξεπερνά
τα $ 14 τρις. O "Βαλκανικός Δρόμος του
Μεταξιού" που σχεδιάζει η Κίνα ξεκινά
από τον Πειραιά, περνά από τα Σκόπια και
το Βελιγράδι και καταλήγει στη Βουδαπέστη.
Τόσο ο εμπορικός τζίρος όσο και οι
επενδύσεις της Κίνας στη Βοσνία/Ερζεγοβίνη,
τη Σερβία, τα Σκόπια, την Αλβανία, το
Μαυροβούνιο και το Κόσοβο έχουν αυξηθεί
σημαντικότατα τα τελευταία χρόνια. Να
θυμηθούμε ότι το Μοντενέγκρο χρησιμοποιούσε
ως νόμισμα το μάρκο από το 1996 ανεπίσημα,
το 2000 επίσημα ενώ από το 2002 το ευρώ
ανεπίσημα. Το ίδιο και το Κόσοβο, μολονότι
αμφότερα τα κρατη αυτά δεν ανήκουν ούτε
στην Ε.Ε. ούτε στην Ευρωζώνη. Οι βαλκανικές
οικονομίες προσφέρονται για εμπόριο,
επενδύσεις και, σε λίγο, μπόλικα δάνεια.
*
Πήρα
από το μεγαλέμπορο την ομπλιγκατζιόνα.
Να περιμένω λίγες μέρες ακόμα να λιώσουν
τα χιόνια, να ανοίξουν οι δρόμοι, να
περνάω απ' τα ποτάμια. Να έχω πληρώσει
τη σιγουριτά. Να έχω καταθέσει την
πόλιτζα για το ενοίκιο που δίνει ο
συνέταιρος στο Περλεπέ, τα Στύβερρα των
Ελλήνων προγόνων μας. Να πληρώσω αυτούς
τους ένοπλους για την προστασία μου. Να
κρατάω για τα χάνια, για το δημοτικό
φόρο, για τα τέλη κάθε εμποροπανήγυρης,
να 'χω και το ποσοστό για τον κεφαλικό
και τους άλλους φόρους. Να κρατάω και
το τριάμισι τα εκατό για τον τελωνειακό
δασμό γιατί θ' ανέβω και πιο πάνω. Κι ένα
μήνα που θα χάσω εκεί στο λαζαρέτο... Την
άλλη βδομάδα να έχω έτοιμα τα μουλάρια!
(Κάπως έτσι μπορεί να σκεφτόταν τέτοιες
μέρες, αρχή της Άνοιξης, ένας υπόδουλος
Έλληνας, έμπορος του 18ου αιώνα.)
3
Μαρτίου 2019
Ζήτημα
να κράτησε δυο χρόνια ('92-'93) το μετασοβιετικό
δόγμα εξωτερικής πολιτικής του Αντρέι
Κόζιρεφ, δηλαδή να σταματήσει η Ρωσία
να στηρίζει τα αντιαμερικανικά κινήματα
και να συμπλέει με την Ευρωατλαντική
ολοκληρωση. Οι διεργασίες σταθεροποίησης
της νέας οικονομικής ολιγαρχίας, η
ισχυροποίηση των αντιφιλελεύθερων
ρωσικών κομάτων και η αποσαφήνιση των
νατοϊκών προθέσεων για την Α.Ευρώπη
αχρήστευσαν το δόγμα Κόζιρεφ. Ακολούθησε
το δόγμα Πριμακόφ: Ισχυρή Ρωσία στο
κέντρο της Κοινοπολιτείας, της
"Σαντρούζεστβα Νιζαβίσιμαχ Γκασοντάρστ",
με νέο ασιατικό αζιμούθιο. "Γραμμή"
που κληροδότησε και στον διάδοχό του
Ιβανόφ. Ο Πούτιν, επί της ουσίας πατάει
στα βήματα του Πριμακόφ.
4
Μαρτίου 2019
ις
λέξεις δεν είναι να τις εμπιστεύεσαι.
Λέγαμε καιρό πριν για το συμφέρον. Αυτό
που μας φέρει από κοινού με τον Άλλο.
Να, όμως που όταν έχουμε πολύ μεγάλη
συρροή φοράς το συμ-φέρον μετατρέπεται
σε συμ-φορά! Έτσι και με την ευθύνη. Το
βαθύτερο νόημα της λέξης είναι ασαφές.
"Εύθυνα" σημαίνει το ίσιωμα. Άρα,
ευθύνη πρωταρχικά σημαίνει να ισιώνουμε.
Ποιο πράγμα όμως άραγε; Να ισοπεδώνουμε;
Να μειώνουμε τις διαφορές; Κάτι σαν τον
equalizer; Αν πάμε στο λατινικό respondeo και στα
αντίστοιχα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά,
έχουμε το νόημα της ανταπόκρισης σε ένα
ερέθισμα. Σε άλλες γλώσσες πάμε εντονότερα
στη χρέωση. Στην καθημερινότητα η ευθύνη
νοείται ως καθήκον και μάλιστα κυρίως
νομικής θεμελίωσης, οπότε συνδέεται με
την ύπαρξη ή μη υπαιτιότητας. Δευτερευόντως
θυμόμαστε και την ηθική. Οι λέξεις
παίζουν...
5
Μαρτίου 2019
Μόλις
ανέλαβε τα καθήκοντά του ο Νικ. Γκαργκάνας
ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας
εξέδωσε την Πράξη 2501/31-10-2002 με την οποία
υποχρέωνε τα πιστωτικά ιδρύματα σε
συμπεριφορά υψηλής προστασίας των
δανειοληπτών σχετικά με τους όρους του
δανεισμού αλλά και προβλέψεις κάλυψης
του κινδύνου από τις ενδεχόμενες
μεταβολές των συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Το τι ακολούθησε είναι γνωστό. Μετά, το
Εφετείο Αθηνών (1611/2017) έκρινε ότι τα
δάνεια, που χορήγησε η κρινόμενη Τράπεζα
σε ελβετικό φράγκο, δεν ήταν απλά δάνεια,
αλλά στην ουσία προϊόντα επενδυτικού
χαρτοφυλακίου συνδεμένα ευθέως με την
αγορά συναλλάγματος καθώς και ότι δεν
προέβη σε ουσιαστική ενημέρωση των
δανειοληπτών ιδίως για τους μηχανισμούς
κάλυψης του κινδύνου. Αλλά ο "νέος
νόμος Κατσέλη", διαβάζω, αφήνει
ακάλυπτο το μεγαλύτερο μέρος αυτής της
ομάδας δανειοληπτών. Να οργανωθούμε.
7
Μαρτίου 2019
Ένα
σχόλιο για τα χαμόγελα που απαιτούσε
διευθύντρια σε κατάστημα σούπερ μάρκετ.
Για να μην επαναλάβω εύστοχες σατιρικές
και μη παρεμβάσεις περί των 300 €.
Μια
σκέψη παραπέρα να προσπαθήσω. Εδώ και
πολλές δεκαετίες οι κοινωνίες έδωσαν
υπέρμετρη έμφαση στη συμμόρφωση της
ατομικής συμπεριφοράς στον εργασιακό
χώρο και τον δημόσιο γενικότερα δυστυχώς
όμως κατά την προσέγγιση του συμπεριφορισμού
και όχι της βεμπεριανής μεθόδου της
κατανόησης. Και αυτό το καλλιέργησε όχι
τόσο η αμερικάνικη / καπιταλιστική όσο
η κομμουνιστική συμμόρφωση και πειθαρχία
στα πρότυπα: "Όλοι κλαίμε ή γελάμε
γιατί έτσι πρέπει και το δείχνουμε όσο
πιο έκδηλα μπορούμε." Με ανησυχούν
περισσότερο τα φαινόμενα μαζικής
κλίμακας παρά το τι έγινε σε ένα μαγαζί.
8
Μαρτίου 2019
Πρωινό
ρεπορτάζ στον Παπαδάκη, όπως το είδα
τις προάλλες σε βίντεο ιστοσελίδας,
είχε θέμα το θάνατο αγρότη από έναν
εξαγριωμένο ταύρο (ο τίτλος) στην Αρχαία
Κόρινθο. Ο ρεπόρτερ όμως ομιλεί περί
εξαγριωμένης αγελάδας. "Ταύρος"
τον διορθώνει ο Παπαδάκης. "Αγελάδα"
συνεχίζει ο τοπικός ρεπόρτερ. "Ταύρος",
τον διορθώνει και πάλι, "οι αγελάδες
δεν έχουν κέρατα", τον διδάσκει. Να
του πω απλώς ότι πριν δύο μήνες έγινε
δημοψήφισμα στην Ελβετία (τι ωραία που
είναι η άμεση δημοκρατία) με θέμα τα
κέρατα των αγελάδων . Δηλαδή για το
δικαίωμά τους να έχουν τα κέρατά τους.
Να μην τους τα κόβουν, να μη γεννιούνται
γενετικά ακέρατες. Οπότε, όχι σώνει και
ντε να κάνετε την αγελάδα ταύρο κύριε
Παπαδάκη! Ευχές για το τριήμερο !
9
Μαρτίου 2019
Υπάρχουν
νομοθετήματα τα οποία χαρακτηρίζονται
από ένα ελάττωμα, συνηρημένα το εξής:
Δρακόντεια λογική αντιμετώπισης ως
ποινικού αδικήματος ενός μικροπαραπτώματος
το οποίο θα έπρεπε να εξαντλείται στο
όριο του διοικητικού προστίμου. Πόσο
μάλλον όταν οι ελεγκτικές αρχές της
διοίκησης βεβαιώνουν ότι δεν προέκυψε
συγκεκριμένη βλάβη οιουδήποτε έννομου
αγαθού. Οι δρακόντειες διατάξεις ήταν
πάντα αναποτελεσματικές και ως εκ τούτου
εφήμερες.
*
Πώς
η λογικο-θετικιστική ανάλυση λειτουργεί
ως ψυχοφάρμακο! Επιστρέφω από το κατάμεστο
σούπερ μάρκετ με τα βουνά σαρακοστιανών
στα καρότσια. Μπροστά μου είναι μια
γλυκιά εβδομηνταπεντάρα και λέει στην
ταμία: "Παρακαλώ πέστε μου όταν
ξεπεράσω τα 10€."
Βλέπω
να βγάζει από το καλάθι της δύο πακέτα
ρεβίθια, πέντε κρεμμύδια, τρεις μπανάνες
και μια μικρή κονσέρβα ντολμαδάκια.
Θέλω να της πω, δεν πειράζει, αν πάει
λίγο περισσότερο, να, κρατάω κάτι ψιλά
αλλά κρατιέμαι, δεν είναι σωστό. Επιστρέφω
συντετριμμένος. Και εδώ αρχίζει η δράση
του ψυχοφαρμάκου-ανάλυσης. Αν δεν ήταν
μια φτωχή γυναίκα αλλά απλώς τόσα χρήματα
κρατούσε; Αν ήταν σαν κάποιους φίλους
ευρωπαίους καταναλωτές οι οποίοι
αγοράζουν με προϋπολογισμό ; Έχουμε
κάνει τα σημαίνοντα σμπαράλια. Όχι όμως
την ψυχική μας ηρεμία.
10
Μαρτίου 2019
Μοιάζουμε
να υποφέρουμε από βουλιμία βεβαιοτήτων,
παχυσαρκία γνώσεων, δυσπεψίες πληροφόρησης,
ανορεξία αντίληψης και κατανόησης για
το Συγκεκριμένο.
11
Μαρτίου 2019
Χτες
ο Δημήτρης, με καταγωγή από τη Ραψάνη,
μας έλεγε για το έθιμο της χάσκας. Από
μια κλωστή έδεναν ένα αυγό η ένα κομμάτι
χαλβά, αλειμμένα με γιαούρτι. Την κλωστή
κρεμούσε από ένα μικρό καλάμι ο
γηραιότερος, παριστάνοντας τον ψαρά κι
από κάτω, γύρω-γύρω, τα παιδιά, σαν
ψαράκια, προσπαθούσαν ποιο θ αρπάξει
τη μπουκιά χάφτοντας, χωρίς χέρια. Καλή
Σαρακοστή σε όλους !
16
Μαρτίου 2019
Όσοι
αισθάνονται ειλικρινή αποτροπιασμό
από τη σφαγή του Christchurch, ειλικρινή
επιθυμία να μπει ένα τέλος στην
τρομοκρατική βία -και εν προκειμένω στη
φασιστική βία- δεν χρειάζεται ούτε να
αναζητήσουν ούτε πολύ περισσότερο να
ανοίξουν οποιοδήποτε "μανιφέστο"
ενός εκ των εμπνευστών αυτών των
παρανοϊκών συμπεριφορών. Το "2083",
π.χ., με κείμενα του Άντερς Μπρέιβικ (ή
Fjotolf Hansen), είναι ένα έκδηλο παραλήρημα
χιλίων πεντακοσίων σελίδων για το οποίο
δεν αξίζει δαπάνη ενέργειας μεγαλύτερη
του ενός λεπτού. Αλλά, δυστυχώς, όπως
συνήθως γίνεται, στο παρανοϊκό, δήθεν
θεωρητικό, αυτό συμπίλημα βρίσκει κανείς
πολλές ψηφίδες ιδεών και απόψεων τις
οποίες κυκλοφορούν κανονικότατα, και
κάμποσες κομψευόμενες πένες των "ημετέρων
δυνάμεων"...
17
Μαρτίου 2019
Τα
"μανιφέστα" των φασιστικών τεράτων
συγγράφονται με ιδέες. Οι "συγκεκριμένες"
συνθήκες οι "υλικοί όροι" της
μαρξιστικής βιβλιοθήκης (είναι να απορεί
κανείς πώς τις θυμούνται μερικές στιγμές
κάποιοι) υπάρχουν -όπως πάντα- στις
αβύσσους της "τελευταίας ανάλυσης".
Ας τις αφήσουμε λοιπόν στη δουλειά τους.
Ο κίνδυνος είναι, όντως, ότι, όταν ο
πολιτισμός βρίσκεται σε κρίση, η
προσέγγιση πολιτικής και βιολογίας
καθίσταται επικίνδυνη. Αλλά, όπως
σχολίασα και χθες, ο ογκώδης τόμος του
"2083" είναι γεμάτος όχι από εργώδη
φιλοσοφική σκέψη, όχι από πρωτότυπο
ερευνητικό έργο αλλά από συρραφές ιδεών
και απόψεων που ανέσυραν τα φασιστικά
τέρατα και από έγκριτα έντυπα, του "δικού
μας" καλού και ορθοεπούς κόσμου. Στις
οποίες συγκαταλέγονται και οι αυτοκριτικές,
αυτοταπεινωτικές κραυγές μας περί
ορθοέπειας. Οι πρώτες 20 σελίδες του
Berwick είναι ένας χείμαρρος δολοφονικού
μίσους στον "πολιτισμικό μαρξισμό"
και την political correctness. Θέλω να πω, να
προσέχουμε περισσότερο τι λέμε εμείς
εδώ της δημοκρατικής, φιλελεύθερης
όχθης...
*
Φαινομενικά
είναι κοινότοπο να μιλάμε για την
προϊστορία της απονομής της δικαιοσύνης
και τις ατέλειες από τις οποίες πέρασε.
Κάθε νέα κατάκτηση αποτελούσε "βελτίωση"
μόνο από σχετική, ιστορική, άποψη ενώ
εξακολουθούσε να αφίσταται του ορθού
λόγου. Στην Αγγλία, π.χ., μέχρι τον 14ο
αιώνα, και παρά την Magna Carta, οι ίδιοι οι
δικαστές ήταν και μάρτυρες και σχεδόν
πάντα εναντίον του κατηγορουμένου. Λίγο
αργότερα, και μέχρι το 1640, θεσπίστηκε
μεν η δικονομική βελτίωση να καταθέτουν
τρίτοι ως μάρτυρες όχι όμως για τα
κακουργήματα. Ή το άλλο: ενώ από το 1760
επιτράπηκε η κατ' αντιπαράσταση εξέταση
μάρτυρα, μέχρι το 1836, αμφισβητείτο και
με σφοδρότατες τις αντιδράσεις των
δικαστών, το δικαίωμα του κατηγορουμένου
να έχει συνήγορο υπεράσπισης. Στα
"ηπειρωτικά" νομικά πράγματα η
εικόνα δεν ήταν καλύτερη. Η γερμανική
"Carolina" του 16ου αι. συμπεριλάμβανε
τη μαγεία ως αδίκημα. Κυριαρχούσε λοιπόν
στην πράξη το τεκμήριο της ενοχής και
όχι της αθωότητας, παρά τις θεωρητικές
διακηρύξεις περί του αντιθέτου. Στην
Ελλάδα το τεκμήριο της αθωότητας πέρασε
για λίγο και "από σπόντα" στο
Σύνταγμα της Τροιζήνας" και έκτοτε
εξαφανίστηκε στα επόμενα Συντάγματα.
Ευτυχώς, το 1950, υπογράψαμε την Ευρωπαϊκή
Σύμβαση (ΕΣΔΑ) της Ρώμης! Το nullum crimen του
άρθρου 7 του Συντάγματος δεν αρκεί. Τώρα,
με αφορμή τις αναθεωρήσεις του ΠΚ, τι
κοστίζει να διατυπωθεί ρητά και στην
ποινική μας Βίβλο το εν λόγω τεκμήριο;
20
Μαρτίου 2019
Οι
περιορισμοί, τα εμπόδια που αίρουν τη
μονοκρατορία της ηδονής μοιάζουν να
εισάγονται και να εγκαθίστανται μέσα
μας "απ' έξω", από έναν εξωτερικό
κόσμο αλλότριο, εχθρικό. Τον κόσμο της
ετερότητας. Ωστόσο εδώ και έναν αιώνα
περίπου οι κοινωνικές επιστήμες ήταν
υποψιασμένες για το πιο περίπλοκο του
πράγματος. Κάποια αρχέγονα υπόλοιπα
αυτής της ετερότητας, έλεγε ο Φρόιντ,
είναι εξ αρχής εγκατεστημένα μέσα στο
υποκείμενο και δημιουργούν εντάσεις
και συγκρούσεις στην ταυτότητα του εγώ.
Το εγώ δεν μπορεί ή έχει τεράστια δυσκολία
να τα αφομοιώσει. Ωστόσο, είναι ουσιώδης
η παραδοχή ότι έτσι λειτουργεί ο ψυχικός
μηχανισμός. Μη διακρίνοντας δηλαδή σε
καθαρά εξωτερικό-εχθρικό και καθαρά
εσωτερικό-οικείο αλλά εσωτερικεύοντας
το αναφομοίωτο δυσάρεστο "ξένο".
Αυτή η παραδοχή οδηγεί και στην υπόθεση
ότι το μίσος μπορεί να είναι αρχαιότερο
της αγάπης...
*
"Το
πανεπιστήμιο (στις ΗΠΑ) είναι τόπος
δίχως λύπηση", λέει ο Αμερικανός
πανεπιστημιακός David Clingingsmith, με αφορμή
την αυτοκτονία του Alan Krueger. Το θέμα θα
ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Έτσι γίνονται
ήδη και οι ευρύτεροι κοινωνικοί χώροι
της Δύσης. Διότι για την Ανατολή καλύτερα
μη συζητήσουμε. "Μπορεί να έχεις
κατεβάσει ρολά για ένα ολόκληρο χρόνο
και κανείς δε θα έχει αναρωτηθεί τι σου
συμβαίνει", λέει ο αστροφυσικός Μπρους
Μάκιντος. Μια έρευνα των Price, et al, του
2017 για τη ψυχική υγεία στα πανεπιστήμια
είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Ο
Αμερικανός φιλόσοφος Πήτερ Ράιλτον
αποφάσισε σε δημόσια ομιλία του, το
2015, να μιλήσει ανοιχτά για το πρόβλημά
του: "Επί δεκαετίες αγωνιούσα και δεν
μπορούσα να το πω. Πεθαίνω μέσα μου,
χρειάζομαι βοήθεια". Καθείστε καλά
λοιπόν με τις επιδόσεις και το υφάκι.
21
Μαρτίου 2019
O
Τζιν Γουαινγκάρντεν της Ουάσιγκτον
Ποστ θεωρείται ότι είναι άνθρωπος με
χιούμορ. Μπορεί. Αλλά τι να πω για το
"Πείραμα Λ' Ανφάν Πλάζα" που
επινόησε... Τι ήταν; Να βάλει τον διεθνούς
φήμης βιολιστή Τζόσουα Μπελ να παίξει
το ίδιο ακριβώς ρεπερτόριο που είχε
εκτελέσει 3 μέρες νωρίτερα σε αίθουσα
συναυλιών με έσοδα 1.000$ το λεπτό, στο
σταθμό του μετρό της Ουάσινγκτον "Λ'
Ανφάν Πλάζα". Ανέβασε και το βίντεο
στο Youtube. Από τους 1097 περαστικούς μόνο
επτά σταμάτησαν επειδή τον αναγνώρισαν
και η τέχνη του ανταμείφθηκε με μόλις
30 δολάρια από τα ψιλά που πετούσαν στη
θήκη του βιολιού. Ας σημειωθεί ότι από
αυτά τα 20$ προέρχονταν από έναν θαυμαστή
του, που δεν άντεχε να αφήσει κάτι
λιγότερο. Δυσδιάκριτο το χιούμορ του
πειράματος και αμφίβολες οι αλήθειες
που ανέδειξε. Ίσως και κάπως ανέντιμο.
23
Μαρτίου 2019
Υπήρχε
μια παλιότερη εποχή στην οποία τμήματα
της ελίτ χαλούσαν τη ζαχαρένια τους,
ανεξαρτήτως του ορθού ή του λάθους, του
δίκαιου ή άδικου, της νίκης ή της ήττας
κάθε πλευράς. Τόσο από την αριστερά όσο
και από τη δεξιά χαλάστηκαν ζαχαρένιες
εν ονόματι κοσμοθεωρητικών διαφορών
που θεωρούνταν ζωτικής σημασίας. Ήταν
στράτευσή για την πατρίδα ανεξαρτήτως
του πώς η κάθε πλευρά ονειρευόταν την
ανεξαρτησία ή το πολίτευμα αυτής της
πατρίδας. Υπήρχαν φυσικά και τμήματα
των ελίτ που "αγρόν ηγόραζον".
Σήμερα, τα πράγματα δείχνουν να έχουν
αλλάξει. Η ζαχαρένια, άτιμο προνόμιο
των τότε μηδενιστών, εθελόδουλων,
ηττοπαθών ή ανέμελων βολεμένων τώρα κι
από πού δεν ξεχειλίζει.
24
Μαρτίου 2019
Η
εκκωφαντική απουσία εσωκομματικής
αμφισβήτησης σε υπό μετάλλαξη κόμματα
που διατείνονται ότι εκπροσωπούν την
αριστερά είναι ουσιώδης προϋπόθεση για
την ολοκλήρωση αφενός της δικής τους
νέας ταυτότητας (αν επιβιώσουν) και
αφετέρου της πολιτικής αποστολής τους
που η συγκυρία ή το "Πεπρωμένο"
τους ανέθεσε. Προφανώς οι δημοκρατικές
διαδικασίες κατ' εξοχήν περιττεύουν. Η
κατασκευή ενός "Ηγέτη" καθίσταται
ζωτική. Η "ναπολεόντεια" φραγκράντσα
απαραίτητη. Και επειδή στο σενάριο ο
ρόλος πολύ δύσκολα μπορεί να είναι μια
ρεπλίκα αυθεντικού Ναπολέοντα (δεν
υπάρχουν πια τέτοιοι παρά μόνο σε
γελοιογραφίες), έστω, να κατασκευαστεί
ένας Bonapartino !
25
Μαρτίου 2019
Οι
ΗΠΑ απαιτούν ηχηρή συμμαχική συμπεριφορά
από την Ευρώπη και με δημοσιονομικούς
στόχους για τις αμυντικές δαπάνες μέχρι
το 2024. Αυτά είναι γνωστά. Το δόγμα Μίτσελ,
περί ζώνης "ακριτικών" κρατών (από
Πολωνία μέχρι Ισραήλ) περιλαμβάνει και
τα Βαλκάνια και την Ελλάδα. Ο ανταγωνισμός
Δύσης και Ανατολής με αιχμή και τα
ενεργειακά εντείνεται και τα περιθώρια
για αμλετικούς δισταγμούς μειώνονται.
Κι αυτά γνωστά. Οι χώρες όμως της
Ανατολικής Ευρώπης και της Ανατολικής
Μεσογείου καλούνται να σηκώσουν
μεγαλύτερα βάρη από εκείνα που συνεπάγεται
η ιδιότητα του μέλους της Ε.Ε. Ο νέος
στρατηγικός ρόλος της ζώνης Μίτσελ θα
επιφέρει αναπροσαρμογές στα ενδοκοινοτικά
δόγματα και οι συνεννοήσεις επ' αυτών
με τους εταίρους μας θα πρέπει να
προετοιμάζονται.
26
Μαρτίου 2019
Ο
Ταραντίνο υποτίθεται πως έχει δηλώσει,
πως όταν τα φτιάχνει με μια κοπέλα της
ζητάει πολύ γρήγορα να δούνε μαζί το
"Ρίο Μπράβο" του Χάουαρντ Χωκς. Κι
αν του πει πως δεν της αρέσει η ταινία
τη χωρίζει αμέσως... (Σε πιστέψαμε
Κουέντιν) Γουέστερν από τα κορυφαία,
ίσως το πιο χαλαρωτικό που θα γυριστεί
ποτέ, το μόνο ταοϊστικό καουμπόϊκο. O
Tζον Γουέιν πλαισιωμένος από τρεις
άσχετους μεν με το κινημαρογραφικό
είδος, ταμάμ όμως για ποπκορν και δροσερή
κόκα κόλα: τον Ντην Μάρτιν, τον Ρίκυ
Νέλσον, τη νεαρή τότε Άντζι Ντίκινσον
και τον γλυκύτατο στο ρόλο του, υπέροχο
Γουόλτερ Μπρέναν. Ταινία για ήσυχο ύπνο.
Να και κάτι τρυφερό του Ρίκυ: "Unchained
Melody".
27
Μαρτίου 2019
Η
Κίνα απλώνει ζωνάρια και στρώνει δρόμους.
Και τα ονόματα αυτών επιμένουν να
θυμίζουν το μετάξι. Η Ιταλία, ήταν που
ήταν πρόβατο με μαύρες βούλες, πρόσφατα
έγινε και η πρώτη από τους G7 που υπέγραψε
Μνημόνιο Συνεργασίας με την Κίνα, στο
πλαίσιο της κινεζικής Πρωτοβουλίας
"Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος" (το οποίον
για τον δυτικό πλουραλισμό δεν ακούγεται
και τόσο εύηχα), ένα παγκόσμιο επενδυτικό
σχέδιο που θα υπερβαίνει αρκετά το 1
τρις $. Το κινεζικό "μνημόνιο" με
την Ιταλία περιλαμβάνει παραχωρήσεις
λιμανιών, συγκοινωνιακές συμφωνίες,
κατασκευές, τεχνολογικές συνεργασίες.
Δεν αρέσουν πολύ αυτά στους Αμερικανούς
και τις Βρυξέλες. Η Κομισιόν μπορεί να
παίξει πιο σκληρά τους Κινέζους ;
*
H
Ινδία έγινε η τέταρτη χώρα στον κόσμο,
μετά τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα, που
διαθέτει πυραύλους antisatellite (δικής της
κατασκευής). Πύραυλοι οι οποίοι μπορούν
να καταστρέψουν ένα δορυφόρο χτυπώντας
τον ακριβώς στο κέντρο του με ταχύτητα
περίπου 10 χλμ/sec. Η Ινδία είναι πλέον μια
υπερδύναμη, στέκεται με αξιώσεις
αντίβαρου στα ρωσοκινεζικά μεγέθη της
Ασίας. Η καταστροφή δορυφόρων άντλησης
και αναμετάδοσης πληροφοριών θα
καταστήσει το διάστημα το νέο πεδίο
μαχών του 21ου αιώνα. Πόλεμος άστρων που
λέμε. Καλά θα ήταν να τα σπάγαμε μόνο
εκεί, πολύ ψηλά, μακριά από τα παιδιά
μας ...
28
Μαρτίου 2019
Σχεδόν
οι μισοί Έλληνες είναι επιστήμονες κι
οι άλλοι μισοί καλλιτέχνες! Μάσαλά μας
πια ! Γιος φίλου μου, απόφοιτος του
Πανεπιστημίου Κρήτης, αδυνατώντας να
βρει δουλειά στην Ελλάδα έφυγε για τη
Γερμανία. Εκεί τον προσέλαβαν με μισθό
900 ευρώ το μήνα. Πώς να ζήσει εκεί το
παιδί... Κάποτε λέγαμε τέτοιες ιστορίες
με πιο ωραία και τίμια ελληνικά: "Έφυγε
μετανάστης για τη Γερμανία". (Και
ζούσε κι έκανε κομπόδεμα.) Σήμερα τα
τυλίγουμε λες και είναι καραμέλες:
"Έφυγε στο εξωτερικό να δουλέψει στον
τομέα που είναι η κλίση του ! " (Και
πώς να την πούμε τη δύσκολη αλήθεια...)
*
Διακόσια
χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την
καταστολή στην πλατεία του Αγίου Πέτρου
του Μάντσεστερ, τη "Σφαγή του Πήτερλου",
όπου το Βρετανικό ελαφρύ ιππικό, το
1819, χρησιμοποίησε την κυρτή σπάθη, το
"σπαθί των Μαμελούκων" ή, καλύτερα
των Σελτζουκιδών, την πάλα, που λέγαμε
κι εμείς κάποτε. Όταν ο έφιππος Δραγώνος
χτυπούσε έτσι, όπου τον βρει, τον άοπλο
διαδηλωτή η σφαγή ήταν εξασφαλισμένη.
Και μετά οι χιλιάδες τραυματίες να
κρύβουν επί μήνες επιμελέστατα τις
πληγές τους για το φόβο της δίωξης,
αργοπεθαίνοντας από τις μολύνσεις. Για
να μη θυμηθούμε σκηνές όπως εκείνες στη
σκάλα της Οδησσού από το Θωρηκτό
"Πατιόμκιν". (Το 'πα χοντρά ρούσικα,
να το φχαριστηθώ !)
29
Μαρτίου 2019
Ως
γνωστόν από το 2010 άρχισε να υλοποιείται
και στην Ελλάδα η ευρωπαϊκή πολιτική
απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής
ενέργειας, στόχος ο οποίος υπερβαίνει
τις κοινοτικές εταιρικές σχέσεις
συμπεριλαμβάνοντας χώρες της Μεσογείου,
της Μέσης Ανατολής και του Μαγκρέμπ. Οι
Οδηγίες 96/92/ΕΚ, 2003/54/ΕΚ, 2009/72/ΕΚ, οι μετέπειτα
τροποποιήσεις τους, άλλοι Κανονισμοί
και οι προχθεσινοί νέοι νόμοι που
ψηφίστηκαν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
αποτελούν το κοινοτικό θεσμικό πλαίσιο
και εθνικό δίκαιο της Ελλάδας. ∆ιαχωρίστηκαν
λοιπόν μεταξύ τους η παραγωγή, η μεταφορά
και η πώληση της ηλεκτρικής ενέργειας,
θεσπίστηκαν υπερεθνικές ρυθμιστικές
αρχές (ACER, CEER, ECRB, MEDREG) και εθνικές (όπως
σε μας η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας).
Σήμερα, στην Ελλάδα, εκτός από τη ΔΕΗ,
ρεύμα πουλάνε άλλοι δεκαέξι πάροχοι με
ελάχιστο όμως μερίδιο αγοράς. Οι
καταναλωτές, ιδίως οι μικροί και οι πολύ
μεγάλοι, σύμφωνα με τις ετήσιες εκθέσεις
της ΡΑΕ, δεν αλλάζουν προμηθευτή. Το
θέμα είναι τεράστιο και καρκινοβατεί.
Το μοντέλο των δημοπρασιών ενέργειας
ΝΟΜΕ (Νouvelle Organisation du Marché de l’Electricité), το
οποίο εφαρμόστηκε στην Ελλάδα με το
Τρίτο Μνημόνιο στοχεύει και στη σταδιακή
μείωση των μεριδίων αγοράς της ΔΕΗ κάτω
του 50% μέχρι το 2020. Η ΔΕΗ πουλά ρεύμα κάτω
του κόστους με κινδύνους στην κερδοφορία
της επιχείρησης, οι ανταγωνιστές της
στη λιανική την κατηγορούν για ηγεμονισμό
και φαλκίδευση του ανταγωνισμού και οι
καταναλωτές δεν βλέπουν οφέλη στο
λογαριασμό τους. Στην ενεργειακή της
πολιτική η εν αποδρομή κυβέρνηση δεν
τα πήγε καλά.
*
Ποιοι
θα είναι οι ωφελούμενοι από το νομοθετικό
καθεστώς για την προστασία της πρώτης
κατοικίας που μόλις ψηφίστηκε ; Θεωρητικά
οι οφειλέτες και οι δανειστές. Αλλά αν
ακούσουμε πιο προσεκτικά τι λένε οι
τελευταίοι, ως Ένωση Τραπεζών αλλά και
ως Τράπεζα της Ελλάδας, θα τους δούμε
να κρατούν μικρά καλάθια. Μόλις από 8-11
δις €
οφειλών
εκτιμούν ότι θα μπουν στη ρύθμιση. Όταν
οι συνολικές οφειλές των δανειοληπτών
προς τις τράπεζες ανέρχονται σε 85 δις.
Περίπου 105 δις €
οι
οφειλές προς το δημόσιο ταμείο και
περίπου 35 δις €
στα
ασφαλιστικά ταμεία. Σύνολο 225 δις €
το
ιδιωτικό χρέος. Δηλαδή περίπου το 5% του
προβλήματος εκτιμάται ότι θα λυθεί με
τα ψηφισθέντα. Θα χρειαστούν περαιτέρω
μέτρα...
30
Μαρτίου 2019
Διαθέτω
πληροφορίες και ρεπορτάζ από την πορεία
της κτηματογράφησης στην Ικαρία. Αφενός
θα δοθεί παράταση μέχρι το Μάη. Σιγά την
είδηση θα πείτε... Επίσης, η είδηση δεν
αφορά τον παλιό και αγαπημένο φίλο Τέλη,
ο οποίος ήδη πήγε, έγκαιρα, στην Ικαρία
και τακτοποίησε τα κτηματικά του, όπως
πληροφορήθηκα από πρόσφατη καλογραμμένη
ανάρτησή του. Η είδηση είναι ότι η
παράταση δόθηκε για το 2019. Αλλά, οι
πληροφορίες μου λένε ότι η ημερήσια ροή
κτηματογραφικών καταχωρίσεων, η
προσέλευση δηλαδή, είναι τρία (3) άτομα
την ημέρα ! Οπότε θεωρώ το 2019 σκανδαλώδες
ως προθεσμία. Για τους Ικαριώτες ρε
παιδιά; Και για να είμαστε δίκαιοι, μαζί
τους: Δεν είναι μόνο η περιβόητη
μακαριότητά τους αλλά και η οικονομική
επιβάρυνση σε περιοχές με παράδοση
στους κατακερματισμένους κλήρους. Όταν
για κάθε δικαίωμα λίγων τετραγωνικών
πέφτουν βαριά κόστη, τοπογραφικά και
κτηματογραφικά.
31
Μαρτίου 2019
Ο
κανόνας societas delinquere non potest είναι μια
εκδοχή λαϊκισμού που έχει περάσει και
στο δίκαιο. Δεν ξέρω πόσο γνωστή είναι
στους λειτουργούς της δικαιοσύνης η
απέχθεια του Bentham στα "πλάσματα
δικαίου", στις έννοιες οι οποίες δεν
είναι υπαρκτές στο φυσικό κόσμο αλλά
υφίστανται μόνο στη θεωρία και την
πρακτική του δικαίου. Ας πούμε, πολύ
γνωστό πλάσμα δικαίου" είναι το νομικό
πρόσωπο. Όπως λοιπόν ένα φυσικό πρόσωπο
μπορεί να έχει αστική ευθύνη για μια
πράξη ή παράλειψή του, έτσι και το νομικό
πρόσωπο μπορεί να έχει αστική ευθύνη,
μέσω των οργάνων του που το αντιπροσωπεύουν.
Αλλά στην ελληνική θεωρία και πρακτική
δεν γίνεται δεκτή η ποινική ευθύνη των
νομικών προσώπων. Αφού το νομικό πρόσωπο
είναι "πλάσμα" και όχι ανθρώπινο
ον πώς μπορεί μια ποινή να επενεργήσει
επανορθωτικά; Κάτι τέτοια του την έδιναν
του Bentham...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου