Φουσκοκεφάλας και αγαπησιάρης

Τον sapiens του Linnaeus τον γνωρίζουμε όλοι αλλά πόσοι εμπιστεύονται την καθιερωμένη ετυμολόγηση ώστε να δέχονται ανεπιφύλακτα να σημαίνει “σοφός”; Δεν είναι (και χρωστάμε κάτι για τις προειδοποιήσεις στον Roland Barthes) ότι το sapio αρχικά ήταν γεύομαι, ότι έτσι ονομαζόταν και ο χυμός, οπότε θα είχαμε τον “χυμώδη” ή τον “γευόμενο” άνθρωπο ή, έστω, τον “διακρίνοντα” άνθρωπο αντί τον υποτιθέμενο “σοφό”.

Καλά λέει ο Ivan Jureta, θα μπορούσαμε να μιλάμε για τον homo follis, είτε τον θέλουμε όπως πρωτοεμφανίστηκε στη γλώσσα, ως “αερόμυαλος”, “φουσκοκεφάλας” (πριν καταλήξει μέσω της γαλλικής να γίνει ο fool του Shakespeare) είτε τον προτιμούμε ως “τρελό” ιστορικό άνθρωπο των μαζικών πολέμων, των γενοκτονιών και του φανατισμού.

Μπορούσαμε βέβαια να μιλάμε και για τον homo diligens ένα πλάσμα το οποίο όπου υπήρξε μετά βίας επιβίωνε. Ο άνθρωπος του diligere, του επιλέγειν, o “επιλέγων” άνθρωπος, με τον οποίο θα μπορούσε να βρίσκεται πιο κοντά ο sapiens (διακρίνων). Μόνο ελάττωμα του diligere ότι παρωθούσε, όπως το έκανε μέσω της γλώσσας, στην caritas, την αγάπη.