31 Δεκεμβρίου 2018
Καλή Χρονιά σε όλους με υγεία και με την πιο απλή συνταγή για τη διατήρηση της, όπως την έμαθα από τον David Hume: Να μελετάς, να περπατάς και να αγαπάς !
28 Δεκεμβρίου
Το κείμενό μου αυτό, μολονότι πρωτοχρονιάτικο, Καλή Χρονιά εύχομαι, είναι δύστροπο και αυστηρώς ακατάλληλο για εορταστικό κλίμα. Επιπλέον, προειδοποιώ τους πολυάσχολους ότι μου χρειάστηκαν 347 λέξεις. Πρόκειται να γκρινιάξω με τον συμπαθή κύριο Όλιβερ Σακς, συγγραφέα και γιατρό νευρο…”μασάν", του οποίου το έργο δεν ξέρω συνολικά αλλά μόνο την οικονομικής συσκευασίας "Ευγνωμοσύνη" του, τη "Μουσικοφιλία" του και κάποιες διαλέξεις του. Και δεν θα είχα όρεξη να ασχοληθώ μαζί του αν εκείνος δεν ασχολιόταν με τον Ντέιβιντ Χιούμ, (το φιλόσοφο ντε...). Τα λέω με αγάπη και σεβασμό, ιδίως γιατί το βιβλιάριο "Ευγνωμοσύνη" είναι ο κύκνειος κρωγμός του. Αλλά τίποτε δεν τον φρέναρε από το να βάλει τον εαυτό του δίπλα στον Χιουμ. Και τι με πείραξε τώρα εμένα; Ότι είχα την απαίτηση από ένα γιατρό μεγάλης ευαισθησίας όπως ο κ. Σακς να συνδέσει τον Χιουμ με τον κύριο Τζορτζ Βάντεν Μπεμντ, Τρίτο Μαρκήσιο του Annandale για τον οποίο η Ιστορία έκρινε ότι δεν του ώφειλε έστω μία ελάχιστη αξιοπρεπή αναφορά ενώ ο μέγας Χιουμ είχε δεχτεί, το 1745, (εν μέσω του περίφημου "φόρτι φάιβ", της εξέγερσης των Ιακωβιτών) να του "κάνει μαθήματα". Δύο χρόνια αργότερα, το 1747, μια "επιστημονική επιτροπή" τον έκρινε οριστικά παράφρονα. Δεν ξέρω πόσο πλήρωνε τον φιλόσοφο ο ευκατάστατος μαρκήσιος, ξέρω όμως από τα πρακτικά ενός δικαστηρίου κληρονομικών υποθέσεων (το μόνο που διέσωσε κάτι αξιοσημείωτο για την προσωπικότητα του μαρκησίου -γι αυτό έλεγα πάντα, καλά που υπάρχουν και τα δικόγραφα ή τα συμβόλαια, κάτι να απομείνει για τον Αθέατο Άνθρωπο) ότι χαρακτηρίστηκε παράφρονας ...αναδρομικά, δηλαδή από το 1744 ! Δεν μπορώ λοιπόν να υποθέσω ότι ο Χιούμ δέχτηκε να διδάξει φιλοσοφία σε έναν τρελό ! Γι αυτή ακριβώς την άγνωστη, τη βυθισμένη στην απόλυτη λήθη περίπτωση του Μαρκησίου του Annandale είχα την απαίτηση ένας νευροεπιστήμονας της φήμης του Σακς, με τις πλούσιες κλινικές μελέτες του ακραίων νευροπαθολογικών περιστατικών, να πει μια κουβέντα, μιάς και τρεχαλάει δηλαδή στους προθαλάμους του Χιουμ. Αυτός ο μαρκήσιος, τον οποίο ακόμα και τα αρχεία των οικογενειών της Σκωτίας αμυδρά αναφέρουν, είναι κρίμα να στοιχειώνει, παρατημένο φάντασμα στους βάλτους της αδιαφορίας, με μόνο τον Χιουμ να έχει κάνει στοιχειωδώς το καθήκον του...
27 Δεκεμβρίου
Μένοντας στο χαλαρό κλίμα των ημερών, χωρίς να ξέρω πώς, θυμήθηκα εκείνη την απολαυστικότατη κωμωδία του 1998, το "Μεγάλο Λεμπόφσκι" με τον Τζεφ Μπρίτζες και ένα πραγματικά έξοχο καστ. Ο φοβερός τυπάς "Λεμπάουσκι" του σεναρίου των Α/φών Κοέν είναι υπαρκτό πρόσωπο, πρόκειται για τον Jef Dowd, μια γραφική περσόνα, καπνισμένο στο Βιετνάμ, πολιτικό ακτιβιστή (Seattle-7) ο οποίος αυτοσυστηνόταν ως "The Dude" (Ο "Τυπάς" θα λέγαμε ίσως). Οι Κοέν βέβαια τον παρουσίασαν ως χαλαρό και κουλ που χαίρεται με τις μικρές απολαύσεις της ζωής, καλόψυχο χαβαλέ και "λούζερ". Μετά την ταινία ο "Dude" είχε γίνει πλέον φιλοσοφική Έννοια. Ένας Αμερικανός γραφιάς, γνώστης υποτίθεται του ταοϊσμού, δήλωσε ότι θα ιδρύσει μια νέα θρησκεία, απλή και ευμνημόνευτη, με σωτήρα την περίπτωση "Λεμπάουσκι", την οποία μάλιστα θα αποκαλούσε "dudeism". Δυστυχώς, το 2005, το 'πε και το ΄κανε !
20 Δεκεμβρίου
Ο Αλέκος Σακελλάριος ήταν ένας από τους πιο αισιόδοξους ανθρώπους που γνώρισα. Στα τέλη του '60, μαθητής, χριστουγεννιάτικα, βρεθήκαμε οι τρεις, ο πατέρας μου, ο Αλέκος κι εγώ να συνταξιδεύουμε στο νυχτερινό τρένο Αθήνα - Θεσσαλονίκη. Βαγκόν-λι ! Πού όρεξη για ύπνο. Οι στενές και πνιγηρές κουκέτες, με το μπλε διαχωριστικό κουρτινάκι ήταν μόνο για την Τελική Πτώση. Πρέπει να είχε περάσει κανένα δίωρο αφότου ξεκινήσαμε. Είχαμε παίξει σκάκι, ταβλάκι και εννοείται πολύ καλαμπούρι αφού ο Αλέκος ήταν το άστρο της Βηθλεέμ επιβιβασμένο σε αμαξοστοιχία του ΟΣΕ. Αλλά, κάποια στιγμή, το τρένο άρχισε να επιβραδύνει, ώσπου, στη μέση της ερημιάς, σταμάτησε για χρονικό διάστημα περισσότερο του εύλογου. "Κάποιο σινιάλο περιμένει και θα ξεκινήσει", μας καθησύχασε ο ατάραχος Αλέκος. Αλλά η ώρα δώσ' του και περνούσε κι εμείς εκεί, κοκκαλωμένοι. Απελπισμένος με τη διάψευση της προφητείας του ανοίγει ένα παράθυρο ο Αλέκος, κοιτάζει καλά έξω και λέει: "Ρε παιδιά δεν υπάρχει το υπόλοιπο τρένο μπροστά μας !!!" (Είμασταν στο τελευταίο βαγόνι). Έκτακτα! Ένα ακίνητο καρούλι μέσα στην ερημιά, το σκοτάδι και την παγωνιά κομμένο από την ίδια τη Λογική ! Σιδηροδρομικός υπάλληλος -γιόκ. Θα είχε περάσει πάνω από μία ώρα, όταν ακούσαμε ένα τρένο να σφυρίζει και να επιστρέφει αργά-αργά, με όπισθεν για να μαζέψει την αποσυνδεθείσα κλινάμαξα. Ο πατέρας μου είχε θυμώσει πολύ με το συμβάν, έλεγε "είναι εγκληματική επιπολαιότητα", δήλωνε αποφασισμένος να κάνει καταγγελία για το ζήτημα και ανησυχούσε για την εξέλιξη του ταξιδιού. Ατάραχος ο Σακελλάριος, του γυρίζει: "Θάνο μου, πώς κάνεις έτσι; Ξεκόλλησε ένα βαγόνι και το ξανακόλλησαν, παράξενο σου φαίνεται; Να σου πω κάτι; Εγώ το θεωρώ γούρι και τώρα θα πάω ήσυχος για ύπνο". Και πήδηξε στην κουκέτα του πανευτυχής !
18 Δεκεμβρίου
Με παλιόκαιρο αλλά και λιακάδα ψηφίζω φανατικά Μιζογκούτσι Κένζι...
16 Δεκεμβρίου
Μια δική του φράση συμπυκνώνει, νομίζω, τον πιο "μοντέρνο" πολιτικό φιλόσοφο του Μεσαίωνα, τον Ιωάννη του Σόλσμπερυ (John of Salisbury): "Το θέμα δεν είναι το πρόσωπο αλλά ο χώρος, το θέμα δεν είναι το κύρος αλλά το σύστημα της δημόσιας εξουσίας". Μέγας ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής και πρωτοπόρος "στρουκτουραλιστής" αυτός ο σεμνός, ο "parvus" του 12ου αιώνα! Στο έργο του "Πολυκρατικός" έχει μεν φωτογραφηθεί ένας πολιτικός ρεαλισμός, τύπου Θουκυδίδη, Μακιαβέλι, Χομπς, Μπερκ κ.ά. αλλά, νομίζω, με ψυχαναλυτικά στοιχεία και χιούμορ. Ας πούμε: “Δεν υπάρχει ή είναι πολύ σπάνια η περίπτωση ανθρώπου που να μην έλκεται από την τυραννία”. Ή το άλλο: “Από την άποψη της επιθυμίας, αν όχι και της πραγματικότητας, οι κυβερνώντες είναι πολυπληθέστεροι των κυβερνώμενων”. Θεωρούσε, ας το πούμε, αφελή τον στωικό και χριστιανικό οικουμενισμό και προανήγγειλε το θρίαμβο των εθνικών κρατών. "Ο άνθρωπος οφείλει για την ύπαρξη του τα πάντα στο Θεό, πάρα πολλά στην πατρίδα του, αρκετά στην οικογένεια και τους φίλους του, ελάχιστα στην υπόλοιπη ανθρωπότητα αλλά απομένουν και κάτι ψιλά ακόμα" !
15 Δεκεμβρίου
"Ποιος απ' τους δυο είναι πιο δυνατός και θα νικήσει; Το δικό σου μυαλό ή ο δικός μου πόθος;" είναι το μεγάλο ερώτημα του κεντρικού ήρωα στο ιαπωνικό μονογ(κ)ατάρι του 11ου αιώνα, "Γκέντζι", της Μουρασάκι Σικίμπου. Ο νεαρός Γκέντζι φλέγεται από ερωτικό πόθο για την μητριά του, την Φουτζιτσούμπο. Είναι η δεύτερη γυναίκα του αυτοκράτορα μετά τον θάνατο της αγαπημένης του παλλακίδας Κιριτσούμπο και μητέρας του Γκέντζι. Εκείνη, μέχρι να θέσει ο Γκέντζι το στοίχημα στον εαυτό του, προσπαθεί και επιτυγχάνει να τον αποθαρρύνει...
14 Δεκεμβρίου
Ο όρος “ευαγγελιστής τεχνολογιών” είναι παλιός, πάει μια 20ετία πίσω αλλά στην Ελλάδα δε νομίζω ότι πριν το 2010 θα τον συναντούσε κάποιος. Τον όρο εισήγαγε ο Mike Murray της Apple, ενώ πρώτος ευαγγελιστής ο Mike Boich με έργο του τον Macintosh. Η μελέτη του Λούκας Κόνγουελ, με ανάλυση του προφίλ των 16 ανταποκριθέντων εκ των 39 προσκληθέντων “ευαγγελιστών” είναι ενδιαφέρουσα, όπως επίσης και το βιβλίο του Γκάι Καβασάκι, με τον ωμό τίτλο “Selling the Dream”. Άγιοι τόποι των ευαγγελιστών του Ιερού Λόγου της Ψηφιακής Τεχνολογίας είναι εταιρείες όπως οι Google, Microsoft, Oracle, Paypal, Sun Microsystems, e-Bay, Yahoo, Facebook, Adobe κ. α. Άλλοι που μπορεί να πέσουν στο διαγώνισμα ο Steve Jobs (ευκολάκι), Vint Cerf, Don Box, Guy Kawasaki (τον θυμάμαι από τη μηχανή), Alex St. John, Myriam Joire, Mudasser Zaheer, Dan Martin και James Plamondon. Άστο, θα κάνω σκονάκι !
14 Δεκεμβρίου
Το "πνεύμα των καιρών" το νοιώθει κανείς και από τις ταμπέλες των καταστημάτων. Καλά, δε μιλάω για το "Ψητοπωλείο της Βασίλισσας Πεντόκ", του Ανατόλ Φρανς, που θα μείνει αιώνιο και όπου φιγουράρουν το "Χάνι του Οπλισμένου Ανθρώπου" ή "Οι Τρεις Παρθένες". Στην ταπεινή μας εποχή και περιοχή βρίσκεις την ταβέρνα "Ο Άνθρωπος", σε πλήρη ακμή τον "Ξυπόλυτο", σε μια ακρούλα της Λούτσας, αλλά και τον ευρωπαϊκής και σοσιαλδημοκρατικής βεβαίως εμβέλειας "Μιτεράν", που ακόμα τέρπει τους περιηγητές της Βραυρώνας. Παρά την κάμψη της εποχής η εφευρετικότητα των εμπορικών σημάτων, ιδίως στα ανά την επικράτεια ψητοπωλεία, θάλλει: "Πανεψιστήμιον", "Υπέρβαση", "Παρθενών", "Χοντροφροντιστήριο", "Άνθραξ", "Λέων" και άλλα ωραία και πρωτότυπα!
13 Δεκεμβρίου
Τα στοιχεία που έχω επιλέξει προέρχονται από έκδοση του αμερικανικού Department of State. Η πρώτη διμερής συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Η.Π.Α. καταγράφεται το 1903. Μέχρι σήμερα υπάρχει μία μόνο, του 1963, που αφορά σε εκπαιδευτικές ανταλλαγές. Μία, του 1995, θέματα περιβάλλοντος. Μία, του 1993, θέματα κοινωνικής ασφάλισης. Μία, του 1952, θέματα μεταφορών. Μία, του 1982, ναυτιλίας. Μία, του 2013, ατομικής ενέργειας. Δύο, του 1954 και του 1978, θέματα τηλεπικοινωνιών. Πέντε φορολογίας, με πιο πρόσφατη τη Συμφωνία του 2017. Είκοσι τρείς (23) είναι αμυντικές συμφωνίες, χωρίς τις συχνές αναθεωρήσεις τους: 1949 (1), 1951 (1), 1952 (2), 1953 (2), 1956 (1), 1959 (1), 1959 (1), 1976 (1), 1979 (1), 1986 (2), 19922 (1), 1993 (2), 1996 (2), 2000 (1), 2002 (1), 2007 (1), 2015 (1) και 2017 (1).
11 Δεκεμβρίου
Μέτρα για την αύξηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών ετοιμάζει το ΥπΟικ και η ΑΑΔΕ. Κυκλοφορεί πολύ μετρητό εκτός φορολογικής παρακολούθησης. Δεν μας πληροφορεί όμως το ΥπΟικ για το εκτιμώμενο συνολικό ποσοστό φορολόγησης του διακινούμενου χρήματος. Στην Ινδία, όπως διαβάζω στους Τάιμς του Ινδουστάν, έχουν πιάσει το 98%. Εμείς τι στόχο έχουμε;
11 Δεκεμβρίου
Τώρα ο ευρωσκεπτικιστής κύριος Κόρμπιν εμφανίζεται ως ναυαγoσώστης του Brexit. Και τι θα σκαρφιστεί για τις ταξικές αντιθέσεις μεταξύ των "χεβ-νοτ" και των "χεβ-γιώτ"; Αμ το άλλο, πώς να το πεις, να το πεις, μήπως, "οιωνό", ότι από τους 18.000 περίπου πανεπιστημιακούς που εργάζονται στη Βρετανία μόνο καμιά διακοσαριά είναι έγχρωμοι; Ή ότι ακούγονται και από το BBC αλαζονικοί λάρυγγες περισπούδαστων καθηγητάδων του Όξμπριτζ να άδουν: "Στις εκλογικές περιφέρειες που δεν υπάρχουν πανεπιστήμια επικράτησε το Brexit". Και κράζουν, ότι ραχοκοκκαλιά του έθνους πρέπει να γίνουν τα πανεπιστήμια. Να ψηφίζουν οι μορφωμένοι όχι τα τούβλα ! Αχ, Πού πήγε η παλιά, τετραπέρατη Βρετανία ! Βασίλειο, μου θυμίζεις τώρα ένα βασιλιά του Shelley: "An old, mad, blind, despised, and dying King" !
11 Δεκεμβρίου
Παραθέτω, μεταφρασμένη, την προμετωπίδα της εφημερίδας "Εθνικό Βήμα", που από το 1927 κυκλοφορούσε στην Αυστραλία στα αγγλικά και συμπυκνώνει τη στρατηγική επιβίωσης των αποδήμων μας: «Ο Έλληνας πρέπει να παραμένει πάντα ένας καλός Έλληνας, γιατί δεν μπορεί να προκύψει ένας καλός Αυστραλός από έναν κακό Έλληνα. Η Αυστραλία δεν έχει λόγο να φοβάται κάποιον που αγαπά δύο πατρίδες αλλά μόνο από αυτόν που δεν αγαπά καμιά». Η υπόθεση των εθνοτικών διακρίσεων ακόμη και μετά την τυπική απόκτηση της υπηκοότητας στην "πολυπολιτισμική" Αυστραλία υπήρξε μια πονεμένη ιστορία. Οι υπηρεσίες μετανάστευσης απέδιδαν έναν αρχικό χαρακτηρισμό για τον "λευκό" μετανάστη ιδίως από τη Νότια Ευρώπη αλλά και γενικότερα με μη βρετανική-κελτική καταγωγή. Θα ήταν "εχθρικός" ή "φιλικός". Οι Έλληνες ανήκαν βεβαίως στην κοινότητα των "λευκών" αλλά των "όχι αρκετά λευκών". Η πολυπλοκότητα μεγάλη, δεν είναι της ώρας.
10 Δεκεμβρίου
Σύμφωνα με την Morocco World News, τα "κίτρινα γιλέκα" διαμαρτύρονται και εναντίον του άρτι υπογραφέντος "Συμφώνου του Μαρακές για τη Μετανάστευση". Μια υφέρπουσα γκρίνια ακούγεται παντού. Ο αρθρογράφος Φαράς Γκανί του Αλ-Τζαζίρα αναρωτιέται αν μια επιτροχάδην διήμερη απόφαση του ΟΗΕ είναι ικανή προϋπόθεση για την αντιμετώπιση του πολύπλοκου και κολοσσιαίου φαινομένου της παγκόσμιας μετανάστευσης. Θα του έλεγα ικανή όχι αναγκαία όμως ναι ! Είναι ένα μικρό βήμα. Την περσινή χρονιά καταγράφηκαν 258 εκατ. μετανάστες σε παγκόσμια κλίμακα, 50% περισσότεροι σε σχέση με το 2000. Ωστόσο, πολλές οι πανικόβλητες απουσίες στο Μαρακές: ΗΠΑ, Αυστρία, Ολλανδία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Τσεχία, Πολωνία, Σλοβακία, Κροατία, Εσθονία, Ιταλία, Ισραήλ, Αυστραλία, Ελβετία. Το κλείδωμα της εξώπορτας δεν είναι η ευφυέστερη λύση, ιδίως όταν η ενστικτώδης σκέψη την επιτάσσει.
9 Δεκεμβρίου
Το εννοεί άραγε ο Γάλλος πρωθυπουργός Edouard Philippe εκείνο το "retisser l’unité nationale"; Υπάρχει ακόμα "εθνική" ενότητα στη Γαλλία, όπως κάποτε; Κι αν υπάρχει, μπορεί να "υφανθεί ξανά"; Πλατωνικό αυτό του Φιλίπ, μου θύμισε τον "Πολιτικό" του Πλάτωνα, τη θυμόμαστε τη συζήτηση κι απ' τον Καστοριάδη. Η τέχνη του (γνήσιου) πολιτικού μοιάζει με την τέχνη του υφαντή. Πώς κι έτσι; Η ύφανση δένει διαχωρισμένα νήματα, αντίθετα χρώματα, διαφορετικές ποιότητες υλικών. Δεν ξέρω αν τα αδιέξοδα στη Γαλλία είναι "εθνικά" ή "μεταεθνικά" αλλά ποιος είναι ο πολιτικός που ξέρει να υφαίνει και ποιος όρισε ότι το ζήτημα είναι μόνο το "ξανά" και όχι και το "συν" της ύφανσης; Και ποιοι οι συνομιλητές στο διάλογο όταν εκτός από την τέχνη της ύφανσης έχει χαθεί και η τέχνη του διαλόγου;
9 Δεκεμβρίου
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και από εδώ για το "Θέατρο Σέττας Νίκος Παπακωνσταντίνου" και τον θίασο "Κασταλία" για την σπάνιας αξίας παράσταση, την αισχύλεια "Ορέστεια", σε μετάφραση Γρυπάρη και σκηνοθετική και δραματουργική πύκνωση του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, την οποία ευτύχησα να παρακολουθήσω χθες στο "Ιδεοθέατρον". Έξοχες οι πρωταγωνιστικές ερμηνείες της Ματίνας Παπαγεωργίου, του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, του Γιάννη Δημητράκη, της Άννας Θεοδωρίδου και της Ευγενίας Πασπαλά. Ένα μπράβο σε όλους ανεξαιρέτως τους συντελεστές μιας παράστασης που δυστυχώς τελειώνει το ερχόμενο Σάββατο.
8 Δεκεμβρίου
Πολύ δηλητήριο κι αυτή η "Πράβντα" για την τσιπρόβα πραβίτσεστβα ιδίως μετά την Ανιστόρητη Συμφωνία των Πρεσπών. Τα θυμόμαστε, ήταν καλοκαιρινές οι πρώτες ψυχρολουσίες: "Προδότης του λαού του, της ορθοδοξίας και της Ρωσίας", "Στρατευμένος και πλήρως ελεγχόμενος από τους Αμερικανούς"! Τώρα πήγε να μπαλώσει την κατάσταση αλλά σφίξανε και τα κρύα... Οστεοθραυστική η γλώσσα των σωμάτων στις πρόσφατες φωτογραφίες με τον Πούτιν και τον Μεντβέγιεφ... Πιθανά θετικά της συνάντησης η δέσμευση για ενίσχυση του εμπορίου, του τουρισμού και κάτι αοριστίες περί επενδύσεων. Πάντως, κατά τους χρονογράφους του Μεγάλου Τιμονιέρη μας, ο Πούτιν κατατρόμαξε από την επίπληξή του για τους S-400 που δίνει στην Τουρκία και το μόνο που κατάφερε να αντιτείνει ήταν ότι το μισό φυσικό αέριο στην Ελλάδα έρχεται από τη Ρωσία...
7 Δεκεμβρίου
Από τα χορδόφωνα της ευρύτερης ινδικής χερσοννήσου εκτός από το σαντούρ, ο μεγάλος σταρ είναι το σιτάρ. Θέλω όμως να μνημονεύσω και τα υπέροχα αδέρφια του, τη "θεϊκή" βίνα, το σουρμπαχάρ και το γκοτουβαντιάμ, τα ξαδέρφια του, το σαρόντ, το σουρινγκάρ, το σαρανγκί, το ραμπάμπ, τα έγχορδα που παίζονται με δοξάρι όπως η ντιλρούμπα και το ραβαναχάθα κ.ά. Αλλά εκείνο που νομίζω είναι κορυφαίο της ομοταξίας είναι ο ταανπουρά με όψη και ήχο που δεν μοιάζει καθόλου στον "ταμπουρά" της Α. Μεσογείου, γνωστό και ως σάζι. Ο ινδικός ταανπουρά μοιάζει περισσότερο με βίνα. Συνήθως με τέσσερεις χορδές, οι τρεις σε τόνο "σα"(ντο) και η τέταρτη σε "πα" (σολ). Η συνήχηση που παράγεται από τις κλωστές που έχει το "τζαβάρι", ο καβαλάρης, εναρμονίζεται ως "ίσο" με όλες τις κλίμακες και δημιουργεί το απόλυτο υπόβαθρο του διαλογισμού. Το πανέμορφο αυτό όργανο που κατασκευάζεται σε δυο-τρεις πόλεις του Ουτάρ-Πραντές εσχάτως έχει αντικατασταθεί από ένα ηλεκτρονικό τερατάκι που υποτίθεται μιμείται τον ήχο του.
7 Δεκεμβρίου
Του Αγίου Νικολάου χθες, χρόνια πολλά στους εορτάζοντες! Πρώτη παράσταση ελληνικού έργου που δόθηκε για τους απόδημους της Αυστραλίας, όπως πληροφορούμαι από τον Γιώργο Καναράκη, ήταν το κωμειδύλλιο του Δ. Κόκκου "Η λύρα του γερο-Νικόλα", το 1920. Ήδη από τη δεκαετία του 1910 το θέατρο στην Αυστραλία συντελεί καθοριστικά στη διατήρηση των δεσμών της παροικίας με τη μητροπολιτική Ελλάδα. Μέσα στα σημαντικά ονόματα ηθοποιών - θιασαρχών που πέρασαν από τις σκηνές του Σίδνεϋ και της Μελβούρνης, ήταν και οι Χαράλαμπος Φλορίας, Ραούλ Καρδαμάτης, Γεώργιος Παΐζης καθώς και οι περιοδεύοντες Ποφάντης-Άννα Νέζερ-Λίζα Κουρούκλη. Μέσα στη θεατρική δραστηριότητα της δεκαετίας 1910-20 εμφανίζεται και το όνομα του ηθοποιού Ραυτόπουλου, πιθανά του πρώτου συζύγου της μητέρας μου Άννας για τον οποίο προσπαθώ να συγκεντρώσω περισσότερες πληροφορίες.
6 Δεκεμβρίου
Το πολιτικό άγχος -ως συνειδητή και ορθολογική επαγρύπνηση και μέριμνα για το παρόν και το μέλλον -είναι δημιουργικό και γι' αυτό πρέπει να το αισθάνονται κυρίως οι ηγεσίες αλλά και οι πολίτες. Ζητήματα όπως η διασφάλιση, μέσω της ισχυρής άμυνας, της καλής γειτονίας, της εσωτερικής τάξης, ασφάλειας και κοινωνικής ειρήνης πρέπει να τροφοδοτούν το πολιτικό άγχος ως την απαραίτητη εκείνη ενέργεια για προβλέψεις και σχεδιασμούς αντιμετώπισης των αβεβαιοτήτων. Η υπάρχουσα πάντως δημανάπαυση ας μη χαρακτηρίζεται "επικούρεια". Μοίρα της άκρατης πολιτικής φιληδονίας, δίδασκε ο Επίκουρος, είναι να σκοντάφτει πάνω στη δικαιοσύνη. Οπότε, μεταξύ του ατομικά ηδονιστικού και του δέοντος για την πολιτεία ο επικούρειος θα θυσιάσει την "αταραξία" του, διότι, όπως έλεγε ο δάσκαλος, "ο δίκαιος ἀταρακτότατος, ὁ δ’ ἄδικος πλείστης ταραχῆς γέμων".
5 Δεκεμβρίου
Μόνο δυσοίωνη πρόβλεψη μπορεί να έχει η επί της ουσίας αμερικανική καταγγελία της Συνθήκης Πυρηνικών Δυνάμεων Μέσου Βεληνεκούς (INF Treaty) του 1987; Μια συμφωνία τότε, αρχές Δεκέμβρη, μεταξύ Ρήγκαν και Γκορμπατσόφ που θα την έλεγες ανακουφιστική. Σήμερα, ΗΠΑ και Ρωσία αλληλοκατηγορούνται για παραβιάσεις νέων επιθετικών πυρηνικών πυραύλων. Ίσως ένα νέο παγκόσμιο δεδομένο μπορεί να δικαιολογήσει την αχρήστευση της συμφωνίας του '87. Η όλη αρχιτεκτονική των πυρηνικών όπλων έχει αλλάξει και μια νέα συμφωνία χρειάζεται να σχεδιαστεί. Η Κίνα είναι πολύ δυνατή πλέον για να αγνοείται καθώς και τόσο οι χώρες που είχαν εξαιρεθεί από την παλιά εκείνη διμερή συμφωνία των "Δύο Υπερδυνάμεων" όσο κι εκείνες οι νέες, που εν τω μεταξύ αναδύονται.
4 Δεκεμβρίου
Το Ινστιτούτο "Κομφούκιος" έχει μια ευρύτατη παγκόσμια δραστηριότητα όχι μόνο για τη διάδοση της κινεζικής γλώσσας αλλά και τη γνωριμία με τον πολιτισμό της Κίνας. Στην Ευρώπη οι περισσότεροι μαθητές κινεζικής είναι Ισπανοί. Οι ροές εκπαιδευτικών ανταλλαγών εντείνονται ιδιαίτερα στην Κεντρική Ασία και την Αφρική. Κεντρική θέση φυσικά έχει και η προώθηση της πρωτοβουλίας "Γινταΐ-γιλού", του φαραωνικού στρατηγικού σχεδίου που συνοψίζεται ως "Νέος Δρόμος του Μεταξιού", ("One Belt One Road"). Μεταξύ πάντως των τομέων στους οποίους αναπτύσσονται διμερείς σχέσεις είναι και το προσφιλές μου Τάι-τσι. Η Κίνα διοργανώνει ετήσιες επισκέψεις αποφοίτων στην επαρχία Χενάν -φαντάζομαι και στο πασίγνωστο χωριό Τσεν-τζιά-γκου. Όμως αναρωτιέμαι γιατί κοτζάμ ίδρυμα στην Ελλάδα φιλοξενείται ουσιαστικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο στην Ευελπίδων.
3 Δεκεμβρίου
H … μακρονική décarbonisation πάντως δεν αρέσει καθόλου και στη γερμανική βιομηχανία...
3
Δεκεμβρίου 2018
Στη νεοκλασική οικονομική σκέψη η έννοια του "ορίου" (margin) έχει κεντρική θέση στις αποφάσεις του καταναλωτή ή του επιχειρηματία. "Οριακό κόστος", "οριακή χρησιμότητα" κλπ., τα θυμόμαστε όλοι. Φαίνεται όμως πως η "σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι", "the straw that brakes the camel’s back", το όριο, μια παλιά έκφραση που ήρθε ξανά στο προσκήνιο τώρα, στο πρόσφατο κίνημα των αγανακτισμένων "ζιλέ ζον" του Παρισιού, η έκφραση "sans-dents", όχι ακόμα τελείως φαφούτηδων, αλλά προσώρας ανθρώπων που δεν μπορούν να κλείσουν τις τρύπες στην οδοντοστοιχία τους, δεν καταγράφεται ως εκείνο το όριο που υποδηλώνει τη στιγμή για πολιτικές αποφάσεις. Δεν γνωρίζουν (έστω τη νεοκλασική) έννοια του Ορίου οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης ;;
2 Δεκεμβρίου 2018
Από άρθρο στο Μπλούμπεργκ βλέπω ότι η Κίνα εισδύει οικονομικά -και όχι μόνο- στην Ευρώπη με ταχύτατους ρυθμούς κυρίως στη Γερμανία και τη Βρετανία, στην οποία μάλιστα και τι δεν έχει! Αμέσως μετά έρχονται η Γαλλία, η Ιταλία και η Ολλανδία. Αισθητή ηπιότερα και στην Ισπανία, την Ελβετία, το Βέλγιο και τις σκανδιναβικές χώρες ενώ στην πρώην Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια ψιλοπράγματα, μολονότι ψιθυρίζεται η εξαγορά της Skoda, κατασκευές πυρηνικών εργοστασίων σε Ρουμανία-Βουλγαρία, κ.ά. Την τελευταία δεκαετία στην Ευρώπη εκτιμάται ότι έχουν κλειστεί 670 συμφωνίες συνολικού ύψους 255 δις €. Έχουν καταγραφεί επίσης πάνω από 360 εξαγορές, μεταξύ των οποίων και η Pirelli, από Κινέζους. Η κινεζική ακίνητη περιουσία στην Ευρώπη, κυρίως στην Αγγλία και τη Γαλλία ξεπερνά τα 24 δις. Άρα, εμείς με τον Πειραιά και το λιγοστό real estate να αισθανόμαστε πολύ πίσω;
1 Δεκεμβρίου 2018
Το διάγραμμα, με στοιχεία που άντλησα και επεξεργάστηκα από το SIPRI, απεικονίζει για το διάστημα 2003-2016 τις συμφωνίες προμήθειας όπλων αέρα, θάλασσας, ξηράς καθώς και συναφών εξοπλιστικών συστημάτων άμυνας και ασφάλειας του ελληνικού κράτους με τις εμφανιζόμενες χώρες. Ευδιάκριτες οι ΗΠΑ με ανοιχτό πράσινο χρώμα, η Γερμανία με κόκκινο και η Γαλλία με μπλε.
